اشعار درحال تایپ {شکوائیه} اثر ▪︎فاطمه سلمانی کاربر انجمن رمان بوک▪︎

[~Fateme.h~]

عنوان: شکوائیه
ژانر: عاشقانه، تراژدی
قالب: سپید
مقدمه:
شده‌ام همان جماد بر حبل تو
شده‌ام همان ربابِ گریانِ بی‌غزل
رباب چو رعد زند بر دل و جانم
مویه کنم بر خاک تیره تو در طارم

*شکوائیه: گلایه‌کردن​

 

[mobina01]

با سلام.
شاعر عزیز، ضمن خوش‌آمدگویی و سپاس از انتخاب انجمن رمان بوک برای منتشر کردن
آثارتان خود؛ خواهشمندیم قبل از اشعار خود، قوانین زیر را با دقت مطالعه کنید.
[قوانین ساب اشعار در حال تایپ]

پس از گذشت پانزده پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[درخواست نقد اشعار]

پس از ارسال پانزده پست می‌توانید درخواست جلد برای اشعار خود دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

پس از گذشت پانزده پست می‌توانید درخواست تعیین سطح برای اشعارتان بدهید:
‌[تاپیک جامع درخواست تگ مجموعه اشعار رمان بوک]

در صورتی که نمی‌خواهید به نوشتن اشعارتان ادامه دهید و یا سوالی دارید در تاپیک اعلام کنید:
[پرسش و پاسخ تالار شعر]

اگر اشعارتان به پایان رسید در این تاپیک اعلام کنید:
[اعلام پایان اشعار کاربران]

شاعران دقت کنند در صورتی که دو ماه تاپیکشان آپدیت نشود تاپیک بسته می‌شود.

●با آرزوی موفقیت شما
[ مدیریت تالار شعر]​

 

[~Fateme.h~]

(شده است؟)
‌
شده است دلت همچو محبوسی به پی دار رود؟
شده است به دست خود دلبرِ خود را دار زنی؟
شده است نالی از همه‌ی آفاق و بی‌کَس شوی؟
شده است خموش کنی و همه روانت‌ صیحه کشد؟

​

 

[~Fateme.h~]

‌شده است لحمه‌ای بر سقف دل ویلان شوی؟
شده است تعب ببینی و رها سازی همه را جز دلبر؟
شده است مطیع شوی بر دل یک گناهکارِ قسم خورده غم؟​

 

[~Fateme.h~]

شده است مکاشفه کنی مویه دلبر و حکمِ رها‌سازی عشق؟
‌شده است پا به پای گناه‌کارِ مغموم اشک ریزی؟
شده است چشم برهم نهانی که نبینی حکمِ گناهکار را؟​

 

[~Fateme.h~]

شده است دلجویی خاک سرد و بی‌روح آن تبهکار را؟
شده است شیون کنی بر مزار خاک تیره‌ی تبهکار بی‌رغبت؟
شده است شکوائیه کنی بر دل بی‌دادگر عشق؟
شده است شفقت و آرمان یک مرده شوی زیر یک خاوری از خاک؟​

 

[~Fateme.h~]

‌شده است شکوائیه کنی از آن معشوق سر زده؟
شده است یار و همدم قسم خورده‌ی بی‌روح شوی؟
(شکوائیه)
کرده‌ام بر همه آفاق شکوائیه‌ای از رنج
​

 

[~Fateme.h~]

‌کرده‌ام شکوائیه، چو شاعری بی‌خامه
کرده‌ام مویه از آن درد، که شکوائیه ندارد چنين
راست است که پر‌شگفت و زیبنده‌است چنین شاعری
راست است که شکوائیه ندارد بازتابی چو رنج​

 

[~Fateme.h~]

‌به از که بوده‌ام که شده‌ام شکوائیه‌گو از آن تو
راستی که دانی شده‌ام بر رخ ماه تو شاعری چو شیدا؟
*به: بهتر
بس کرده‌ام شکوائیه‌ای از زجر و بدین ثقل
بس که استماع‌ام چونان ربابی گریان؛
​

 

[~Fateme.h~]

‌دل شده تکه‌‌ای ربابِ بی‌باران و رعد زنان
***
(شکوائیه‌ی خسته)
شکوائیه چو خسته شده‌ از شاعر شیدا
شکوائیه‌ چو ربابی برآشفته زند رعد بر تیغ دل؛
شکوائیه نباشد چنین که نباشد شاعری شیدا
​