مجموعه اشعار شیخ بهایی

[mobina01]

طمع وصال گفتی که به کیش ما حرام است
تو بگو که خون عاشق، به کدام دین حلال است؟

به جواب دردمندان، بگشا لب ای شکرخا!
به کرشمه کن حواله، که جواب صد سوال است

 

[mobina01]

فرخنده شبی بود که آن دلبر مسـ*ـت
آمد ز پی غارت دل، تیغ به دست
غارت زدهام دید و خجل گشت، دمی
با من ز پی رفع خجالت بنشست

 

[mobina01]

تا شمع قلندری بهائی افروخت
از رشتهٔ زنار دو صد خرقه بسوخت
دی پیر مغان گرفت تعلیم از او
و امروز، دو صد مسله مفتی آموخت

 

[mobina01]

آن دل که تواش دیده بدی، خون شد و رفت
و ز دیدهٔ خون گرفته، بیرون شد و رفت

روزی، به هوای عشق، سیری میکرد
لیلی صفتی بدید و بیرون شد و رفت

 

[mobina01]

او را که دل از عشق مشوش باشد
هر قصه که گوید همه دلکش باشد

تو قصهٔ عاشقان، همی کم شنوی
بشنو، بشنو که قصه‌شان خوش باشد

 

[mobina01]

به جواب دردمندان...
بگشا لب ای شکرخا...

به کرشمه کن حواله...
که جواب صد سوال است...

 

[mobina01]

دگر از درد تنهایی...
به جانم یار می باید...

دگر تلخ است کامم...
شربت دیدار می باید...

 

[mobina01]

ای آنکه دلم غیر جفای تو ندید
وی از تو حکایت وفا ک.س نشنید

قربان سرت شوم، بگو از ره لطف
لعلت، به دلم چه گفت کز من برمید

 

[mobina01]

هر تازه گلی...
که زیب این گٖلزار است...

گر بینی‌ گل...
و گر بچینی...خار است...

 

[mobina01]

آتش به جانم افکند...
#شوق_لقای_دلدار...

از دست رفت صبرم...
#ای_ناقه_پای_بردار...