مجموعه اشعار شیخ محمود شبستری

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

بخور می تا ز خویشت وارهاند
وجود قطره با دریا رساند

شرابی خور که جامش روی یار است
پیاله چشم مسـ*ـت باده‌خوار است

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

شرابی خور که جامش روی یار است
پیاله چشم مسـ*ـت باده‌خوار است

شرابی را طلب بی‌ساغر و جام
شراب باده خوار و ساقی آشام

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

شرابی خور ز جام وجه باقی
«سقاهم ربهم» او راست ساقی

طهور آن می بود کز لوث هستی
تو را پاکی دهد در وقت مستی

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

طهور آن می بود کز لوث هستی
تو را پاکی دهد در وقت مستی

بخور می وارهان خود را ز سردی
که بد مستی به است از نیک مردی

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

کسی کو افتد از درگاه حق دور
حجاب ظلمت او را بهتر از نور

که آدم را ز ظلمت صد مدد شد
ز نور ابلیس ملعون ابد شد

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

اگر آیینهٔ دل را زدوده است
چو خود را بیند اندر وی چه سود است

ز رویش پرتوی چون بر می افتاد
بسی شکل حبابی بر وی افتاد

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

جهان جان در او شکل حباب است
حبابش اولیائی را قباب است

شده زو عقل کل حیران و مدهوش
فتاده نفس کل را حلقه در گوش

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

همه عالم چو یک خمخانهٔ اوست
دل هر ذره‌ای پیمانهٔ اوست

خرد مسـ*ـت و ملایک مسـ*ـت و جان مسـ*ـت
هوا مسـ*ـت و زمین مسـ*ـت آسمان مسـ*ـت

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

فلک سرگشته از وی در تکاپوی
هوا در دل به امید یکی بوی

ملایک خورده صاف از کوزهٔ پاک
به جرعه ریخته دردی بر این خاک

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

عناصر گشته زان یک جرعه سر خوش
فتاده گه در آب و گه در آتش

ز بوی جرعه‌ای که افتاد بر خاک
برآمد آدمی تا شد بر افلاک