مجموعه اشعار شیخ محمود شبستری

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

چو برخیزد تو را این پرده از پیش
نماند نیز حکم مذهب و کیش

همه حکم شریعت از من توست
که این بربستهٔ جان و تن توست

من تو چون نماند در میانه
چه کعبه چه کنشت چه دیرخانه

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

تعین نقطهٔ وهمی است بر عین
چو صافی گشت غین تو شود عین

دو خطوه بیش نبود راه سالک
اگر چه دارد آن چندین مهالک

یک از های هویت در گذشتن
دوم صحرای هستی در نوشتن

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

در این مشهد یکی شد جمع و افراد
چو واحد ساری اندر عین اعداد

تو آن جمعی که عین وحدت آمد
تو آن واحد که عین کثرت آمد

کسی این راه داند کو گذر کرد
ز جز وی سوی کلی یک سفر کرد

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

مسافر چون بود رهرو کدام است
که را گویم که او مرد تمام است

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

دگر گفتی مسافر کیست در راه
کسی کو شد ز اصل خویش آگاه

مسافر آن بود کو بگذرد زود
ز خود صافی شود چون آتش از دود

سلوکش سیر کشفی دان ز امکان
سوی واجب به ترک شین و نقصان

به عکس سیر اول در منازل
رود تا گردد او انسان کامل

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

بدان اول که تا چون گشت موجود
کز او انسان کامل گشت مولود

در اطوار جمادی بود پیدا
پس از روح اضافی گشت دانا

پس آنگه جنبشی کرد او ز قدرت
پس از وی شد ز حق صاحب ارادت

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

به طفلی کرد باز احساس عالم
در او بالفعل شد وسواس عالم

چو جزویات شد بر وی مرتب
به کلیات ره برد از مرکب

غضب شد اندر او پیدا و شهوت
وز ایشان خاست بخل و حرص و نخوت

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

به فعل آمد صفتهای ذمیمه
بتر شد از دد و دیو و بهیمه

تنزل را بود این نقطه اسفل
که شد با نقطهٔ وحدت مقابل

شد از افعال کثرت بی‌نهایت
مقابل گشت از این رو با بدایت

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

اگر گردد مقید اندر این دام
به گمراهی بود کمتر ز انعام

وگر نوری رسد از عالم جان
ز فیض جذبه یا از عکس برهان

دلش با لطف حق همراز گردد
از آن راهی که آمد باز گردد

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

ز جذبه یا ز برهان حقیقی
رهی یابد به ایمان حقیقی

کند یک رجعت از سجین فجار
رخ آرد سوی علیین ابرار

به توبه متصف گردد در آن دم
شود در اصطفی ز اولاد آدم