فایل شده {ضمیر} اثر •ام کا اچ p.r کاربر انجمن رمان بوک•

[ام کا اچ p.r]

دل است دیگر دوست و دشمن سرش نمی‌شود؛ گاهی می‌بینی که در جنگ حوادث عاشق اصلی‌ترین دشمنش می‌شود و تیرهای او را که به قلبش هدف می‌رود سخت در آغوش می‌گیرد! دل است دیگر؛ گاهی می‌شود شبیه خلیل و عاشق ریتا می‌شود؛ بدون آن‌که بفهمد او جاسوس دشمن است و خودش سرباز وطن.

پ.ن؛ تلمیح به داستان عشق جبران خلیل جبران فلسطینی به جاسوس اسرائیلی ریتا.

 

[ام کا اچ p.r]

دل است دیگر؛ گاهی یک ثانیه از ولیعصر سر در می‌آورد ثانیه‌ای دیگر از تجریش، روزی از سعادت‌آباد و روزی دیگر از جردن! فرقی نمی‌کند بی‌تو کجای جهان را قدم بزند هرکجا را که می‌نگرد عکس زیبای چشمان اوست که هوش از سرش می‌پراند ‌و قلبش را مانند ساختمان قدیمی‌ای فرو می‌نشاند! دل است دیگر تو را همه‌جا می‌بیند و تو هیچ‌کجا به یادش نیستی!

 

[ام کا اچ p.r]

دل است دیگر گاهی طعنه‌های دل‌خراشی را که با چاقوی حرف‌هایت به جسم ‌‌‌‌‌و روحش می‌زنی خوب می‌فهمد اما خودش را به نفهمی می‌زند!
چرا که؛ گاهی در حاشیه‌ی ساحل بودن بهتر از غرق شدن در دریا هست برایش! حدأقل این‌گونه کمتر درد می‌کشد و بادام نگاهش کمتر اشکی می‌شود.

 

[ام کا اچ p.r]

دل است دیگر برایش مهم نیست که این دنیا چقدر تابش می‌دهد او فقط بی‌تاب دو جفت چشم آهویی‌ست که از کل زندگی‌اش قشنگ‌تر هستند! دل است دیگر گاهی سرش نمی‌شود که نباید به چشم‌های اشتباه دل بست، دل است دیگر نمی‌داند که آخر قصه‌ی تاب‌بازی با دنیا رسیدن به آغوش پدر و مادرت نیست بلکه غرق شدن در باتلاقی از درد است.

 

[ام کا اچ p.r]

دل است دیگر؛ گاهی آن‌قدر سرخوش می‌شود که به پرنده‌های داخل باغ هم سلام می‌دهد و گاهی چنان غمگین که به ترک‌های ریز روی دیوار هم اخم می‌کند! اصلاً انگار نه انگار که دلش از جای دیگری گرفته است و چشمانش به‌خاطر کسی دیگر اشکی‌ست، فقط دوست دارد که زمان مدت کوتاهی متوقف بشود و فرشته‌‌ی خواب او را با خود به شهر رویاهای شیرین ببرد نه کابوس‌های تلخ.

 

[ام کا اچ p.r]

دل است دیگر گاهی مجبور است اسماعیل دل را فدای خوشی‌های زودگذرش کند و خودش را برای رسیدن به زیبایی‌های زندگی‌اش آماده کند، دل است دیگر گاهی دست عقل را هم از پشت می‌بندد و چنان عاقلانه تصمیم می‌گیرد که گفته‌های هگل و کانت هم در برابرش کم می‌آورد و کودک عقل هم ایستاده به‌خاطر عاقلی‌اش برایش کف می‌زند.

 

[ام کا اچ p.r]

دل است دیگر گاهی نمی‌خواهد قبول کند که باران هوای دونفره‌هاست، همین‌که قطره‌های باران صورت پر گرد و خاک زمین را با بو*سه‌هایش گلگون می‌کند شال و کلاه می‌کند و عطر خاک‌های خیس باران خورده را کام می‌گیرد! اصلاً چرا می‌گویند باران هوای دو نفره بودن‌هاست گاهی می‌شود تنها بود و با سایه‌ی‌ خودت هم از هوای بارانی لذت برد اصلاً او معتقد است تنهایی بیشتر کیف می‌دهد قدم زدن زیر باران، تا اینکه شاهد گره‌ی محکم دستان تو با او باشد.

 

[ام کا اچ p.r]

دل است دیگر گاهی چنان از زمین و زمان می‌گیرد که باید دل‌باز کن برایش بیاوری! حال می‌گویی چرا می‌گیرد؟! چون که؛ بعضی‌ حرف‌ها نگاه‌ها و کارها هستند که او را تا اعماق جهنم می‌برند و جایی میان گدازه‌های درد و غم رهایش می‌کنند! آن حرف‌ها چنان بار سنگینی بر روی دوش‌هایش می‌شوند که رد زخم‌هایشان سالیان سال بر روی قلبش حک می‌شوند و همیشه به او دهن کجی می‌کنند!

 

[ام کا اچ p.r]

با این حال همین دل وقتی به او محبتی کوچک می‌کنند شروع می‌کند به تند تپیدن و از خوشی گونه‌هایش سرخ می‌شوند و چشمانش بارقه‌ای از امید می‌گیرند و در میان تاریکی‌ای که دنیایش را به آغوش گرفته برق می‌زنند! مانند طفل کوچکی که به او هدیه‌ای ناچیز داده باشند اما او به‌خاطر همان هدیه به اندازه‌ای خوشحال باشد که گویی دنیا را به او داده‌اند.

 

[ام کا اچ p.r]

این دل حتی کسانی را که زخم‌هایی ماندگار بر تن و روحش زده‌اند را هم گاهی دوست دارد همان‌وقت‌هایی که آنها با خدعه به او نزدیک می‌شوند تا دنیایش را سیاه‌تر از آنچه که هست بکنند و او گمان می‌کند که آنها آمده‌اند تا اشتباهات‌شان را جبران کنند. دل است دیگر گاهی کودکانه می‌اندیشد!