فایل شده {ضمیر} اثر •ام کا اچ p.r کاربر انجمن رمان بوک•

[ام کا اچ p.r]

دل است دیگر؛ گاهی قبول نمی‌کند که تنبل شده است و به کارهایش کمتر رسیدگی می‌کند! گاهی فقط به سردی باد کولر و نرمی و خنکی پتو می‌اندیشد غافل از اینکه مارهای سختی و عذاب در پیش هستند و می‌خواهند تنش را محصور نا‌امنی‌های خود کنند. دل است دیگر چه می‌داند که خوشی هیچ‌وقت پایدار نیست و نباید به عطر خوش‌بوی گل‌های باغ در زمستان دل بست!

 

[ام کا اچ p.r]

دل است دیگر گاهی گمان می‌کند چنان در میان مردم عزیز است که سرو‌های باغ به احترام او قیام کرده‌اند و آبشار به‌خاطر او گیسوان زیبایش را روی شانه‌ی کوه می‌اندازد تا زیباتر جلوه کند اما امان از حقیقت‌های تلخی که کام رویاهای کودکانه‌اش را تلخ و بد مزه می‌کنند.

 

[ام کا اچ p.r]

و شلاق واقعیت از پس تاریکی‌های وجودش بر روی آن رویاها فرود می‌آید و پیش چشمانش به رقص در می‌آید! حال می‌گویی واقعیت چیست؟! این است که در این قفس کسی او را دوست ندارد. کسی به فکرش نیست و سلام و احترام گرگانی که دور او جمع شده‌اند بی‌طمع نیست!

 

[ام کا اچ p.r]

دل است دیگر؛ نمی‌شود گریه‌های تلخش را
خنده‌های سختش را و گره‌های کور بختش را از او گرفت! ولی به سادگی می‌شود که؛ گریه‌های تلخش را برای خودش خنده‌های سختش برای خاطراتش و گره‌های کور بختش را برای قبرش نگه داشت و چه تلخ و ناگوار است این ماجرا که غم عجین شده با جسم و روح او.

 

[ام کا اچ p.r]

دل است دیگر گاهی مسحور موسیقی طبیعت می‌شود و گاهی مقبول ترانه‌ی قبیحت! گاهی تصمیم‌گیری برایش دشوار می‌شود تصمیم‌گیری در مورد اینکه تن به پذیرش زشتی‌ها و لذت‌های پوشالی و آنی دنیا بدهد یا روح بسپارد به سختی‌هایی که در نهایت به لذت‌هایی جاوید و ماندگار تبدیل می‌شوند! این افکار باعث می‌شود که او دست از تفکر بردارد و کار را به عقل کاردان بسپارد.

 

[ام کا اچ p.r]

دل است دیگر گاهی از مترسک‌های پوشالی باغ دنیا می‌ترسد و سر به روی مشکلات خم می‌کند! بدون اینکه؛ از جایی که افتاده بلند شود و پاچه‌های شلوارش را بتکاند و لبخندی به روی زخم‌هایی که تجربه می‌شوند بزند. امّا همین دل گاهی چنان قوی می‌شود که با وجود زخم‌های عمیق دست و پاهایش خود را به خط پایان سختی‌ها برساند و از غم‌ها چون موشکی تندرو عبور کند! می‌دانی چرا؟! چون زخم‌های گذشته‌اش برایش تجربه شده‌اند و ترس‌هایش شجاعت!

 

[ام کا اچ p.r]

دل است دیگر؛ گاهی میان هیاهو‌های پر ازدحام مردم شهر صدای سکوت برایش از هر صدایی قوی‌تر است، بی‌آنکه بداند که سکوت صدایی ندارد! دل است دیگر، گاهی که خیلی می‌رنجد و ملول می‌شود دل به سکوت می‌دهد و مهری از جنس غم بر سرخی لب‌هایش امضاء می‌کند مبادا کسی خبر‌دار شود از این خاطر ناآرام و دردهای‌ پرهیاهویش!

 

[ام کا اچ p.r]

دل است دیگر؛ گاهی می‌بینی میان ازدحام روز‌مرگی‌هایش انرژی‌اش تحلیل می‌رود و پیچک عادت بر روی دوشش سنگینی می‌کند! دل است دیگر؛ گاهی دلش تنوعی از جنس خنده می‌خواهد تا انحنای لب‌هایش را مهمان شیرینی‌اش کند و گره از افکار درهمش باز کند!

 

[ام کا اچ p.r]

دل است دیگر؛ گاهی چنان مشغول افکار لجام گسیخته‌اش می‌شود که فراموش می‌کند چگونه زندگی کند! چگونه شاد باشد و بخندد و دل به بازی‌های ناگوار این دنیا نبندد!

 

[ام کا اچ p.r]

دل است دیگر گاهی می‌خواهد بدون توجه به زمان و مکان در خودش جمع شود و زانوانش را در آغوش بگیرد و یک دل سیر برای خودش گریه کند، دل است دیگر گاهی بعد از یک شکست بزرگ دست روی زانوانش می‌گذارد و اشک‌های خود را با زره‌ای از جنس مقاومت پاک می‌کند تا بتواند با اقتدار به زندگی‌اش ادامه دهد!