اشعار درحال تایپ {طیف جاویدان} اثر ▪︎ممد صنوبر کاربر انجمن رمان بوک▪︎

[ممد صنوبر]

دلی سزا :

دلی سزا بکردی مسـ*ـت و نشاط ما را

عجب خیال یاری خوشه ی دل بکاری

امید و جان عشقی به راز و حال یارا

جهان و یاد بغضی به نام دل بمانی

صفیر جلوه ی من مهار و شور جانا

حبیب و دولت شوق نفس و یقین بدانی

در این حیات سوری ذنوب و درد و دورا

مسیر نور و عمری نعیم تو همانی

به دست تو بگریم ملال و رنج و حالا

چون که تو را بدانم هوی مرا رهایی

 

[ممد صنوبر]

هر که نگار :

هر که نگار می کند خنده به رویت نشین

هم نفس بار دگر سر سبد فلاک تو

جام جهان عاشقان می به سرای تو ببین

آتش گیتی دگر چون که شود هلاک تو

بام و خدای دلبران نام جمال من بچین

پای و ره فرشتگان چون که کند ملاک تو

حاجت نوری مهان وای که محفلان بهین

ساز و گنه چون بشود بامیه ی کلاک تو

دست بدهی یار سیه هان که شیطان لعین

ره بروی هوی جهان چون برود کلاف تو

 

[ممد صنوبر]

رفتنی ها :

رفتنی ها رفته اند بردنی ها برده اند

گر جوانی دل سپاری مشکل غوغای تو است

ای بنی آدم بدان چون رفیقان رفته اند

در حیات و در جهان عامل زیبای تو است

چون بشین و چون ببین غافلان را گریه اند

بر زمین و پست دین شاملان دنیای تو است

دل سیه را تو به دوست چون گنه را کرده اند

وای یار بی وفا حق را رویای تو است

چون به زین شیطان رقص باز پایی بسته اند

در خراب و در مهاب حالت چشمای تو است

 

[ممد صنوبر]

گویی :

گویی به نام دردی ساحل من به آتش

شاه جوان بگوید گوی صدا بخواند

حال جهان ما را باز به ساز و جانش

دل به کنار آید و چنگ خدا بنازد

نور به عهد و یقین شاد به راه و نامش

سمت رود عاشقان شور به ما سراید

مسـ*ـت به می چون شود ساقی جان به پایش

چشم فراق ایزد سوز و مرا براند

دل ببرد خوی عشق مات شده به وایش

دوست حبیبی خوش است یار به دل بشاید

 

[ممد صنوبر]

بوی نهان :

بوی نهان می آید هجرت ساقی سلام

حال حیاتی بجوی ک.س به نوایی شود

وای دلان می سوزد باز به بحث و کلام

هیچ نگاهی بمان بغض و رهایی شود

شاد و وفایی بگو شور به جای و سهام

دست کند حال دوست یار و صفایی شود

بیش دگر می سازد بوی همان و مهام

گر عملی می داند سوی و بهاری شود

ره بشود پای من ناز و جهانی غلام

صحت دنیای حبس جار و خدایی شود

 

[ممد صنوبر]

حال :

حال چه شده بی رقم گفت که من بی وفام

این هوس عشق تو مات ندارد به من

در نگران خوشی شاد شده در کدام

بیش به پندار تو باز نخواهد به من

رنگ شده در فلک هیچ ز سوی پیام

پیش ز مسـ*ـت بیان حال نداند به من

خم به هستی جان باز که حین در صفام

چون ز عمری خطیر دل که سراید به من

وای گناهی به من دست به شیطان کام

دیر شده عهده من زان نشاید به من

 

[ممد صنوبر]

در حیث :

در حیث روزی از نو گفتم حدیث عشقی

گفتن شنو که از من دردا شود پاکا

حال مبارک من نوری شود به سویی

دستی رسد ز گیتی شوقا شود نورا

پندار عاشقانت باد صبا به شوقی

خنده زند ز دلبر حالا شود یارا

رقصی کند ز افلاک بلبل کند به حوری

نغمه شود ز آواز گویا شود مارا

پندی دهد ز آخر صبری کند شوری

ایزد شود که خاتم بغضا شود سورا

 

[ممد صنوبر]

شبی را :

شبی را صاف دل کردم که پیش ساقی دردم

که باشد عاشقی دیگر ز عمر سهل من باشد

رفیقی چون شود یک بار ز دست پاره سردم

نفس بالی بزد زینهار حبیب زخم من نالد

ز کوته چون کند حالا نفیس حالت چشمم

بگوید آتشی هر بار نبرد ساز من پاشد

هنر دارم که بیتابد کند دیوانه ای عشقم

بدنبال هوای خویش شود مستانه ای سازد

ز نام و جلوه ات تابید کمال و مهتران بردم

جمالت بر فلک افتاد نگاه بلبلی رقصم

 

[ممد صنوبر]

خواب عطش :

خواب عطش دل نبود مرد به هر مرادی

صاحب دل ما نبود عاشق هر نوایم

دولت عشقت چه بود باز همان خدایی

جان و وفایت چه بود ناز هر صفایم

رنگ به رخسار تو حال عجب نقابی

وای درین شور تو یار هر جمالم

باز غریبم که تو دست به هر وفایی

چشم به نورت زدم گوش به هر صدایم

بانگ زدی از فلک دل به آن صدایی

حال زدی از ملک جان هر کلامم

 

[ممد صنوبر]

تا هست :

تا هست آن صورت دل من به کجا می نگرم

مفتخرم شور خدا جام می ای دست من است

ذات ملک بی خود و هیچ سوی دوا می نگرم

رنگ وفا خاطر من مستی دل مسـ*ـت من است

برگ خزان موی نهال غم به شفا می نگرم

سی*ن*ه من رنج تو بود راه سیه پست من است

هستی دل دور فلک من به جفا می نگرم

چشم مرا خفته نبین دولت عشق هست من است

بوی هوس در بر تو آن چه صفا می نگرم

شوق جهان دیدن تو یاور دل جست من است