مجموعه اشعار عارف قزوینیـ

[DELARAM]

دور و نزدیک نمی ماند بجا خشک و تری
آتش دل اگر از دیده نمیگشت خموش
چاک کن پیرهن از پنجه ز ناخن بخراش
سی*ن*ه ای را که ز جوش تو بیفتد ز خروش

 

[DELARAM]

گر جهان تنگ گرفته است بمن سخت مگیر
که بخود باز بود جای تو در هر آغوش
جامه خانه بدوشی نبرازد بکسی
این قبا دوخته شد بهر من خانه بدوش

 

[DELARAM]

دیدمش غرق خرافات گذشت از من شیخ
کفر میریخت بموی تو قسم از سر و روش
عارف از تعزیه گردانی گردون این بس

 

[DELARAM]

شهریار غزل او گشت و تو گشتی خزپوش
حکمیت ز دو ک.س خواسته در این دو غزل
او ز شیدوش من از حضرت عیسی سروش

 

[DELARAM]

برای اینکه مگر از تو دل نشان گیرد
ز هر کنار گریبان این و آن گیرد
اگرچه راه بسوی تو کاروان را نیست
دل از هوس چو جرس راه کاروان گیرد

 

[DELARAM]

کجاست چون تو کز اشراف شهر تا برسد
به شیخ و مرشد و جنگیر و روضه خوان گیرد
وکیل و لیدر و سر دسته دزد در یکروز
گرفته، داد ز دلهای ناتوان گیرد

 

[DELARAM]

چو اوفتاد بدست تو جان خصم امان
چه شد که دادی امان، تا دوباره جان گیرد
چو ارتجاع لگدکوب و پای مال تو شد
بدان که پای بگیرد اگر جهان گیرد

 

[DELARAM]

به فکر کهنه خیال کهن دوامی نیست
دوام ملک ز فکر نو و جوان گیرد
ضیاء دیده روشندلان توئی و حسود
چو موش کور ز خود کی توان عنان گیرد

 

[DELARAM]

چه غم ز درائی و لابه گوئی، از آن
که سگ سکوت ز یک مشت استخوان گیرد
زمام ملک چرا گیرد آنکه می زیبد
که میل سرمه و سرخاب و سرمه دان گیرد

 

[DELARAM]

نه فاسق است در ایران ریاست وزرا
که او به تجربه سرمشق از زنان گیرد
به قرن بیست زن مرد کش، سپس نباش
بروزن! آتش ننگت به دودمان گیرد