مجموعه اشعار عبدالحسین صیمری

[mobina01]

چو گلی باشم معطر
نهر ابی طعم کوثر
چو درخت میوه باشم
بدهم میوه بهتر
نوکرم فرش فقیرم
که من از او دل بگیرم

 

[mobina01]

صباح الورد ولریحان
صباح الشعر در کنگان
صباحک خیر ایران جان
صبح شما بخیر

 

[mobina01]

درکنار شاعری.گمنام زیست
از غم دنیا بر احوالش گریست
کم سفر بود وهمیشه کم سخن
با وفا بود برای هم وطن

 

[mobina01]

من بجان می خرم این دریا وخاک
جان من باشد فدای این وطن
این وطن خاکش برایم خاک پاک
واو وطا ونون او در خون من

 

[mobina01]

افتابی ماهی روشن
ای.دلیل زنده بودن
ای همیشه در کنارم
ارزوی قلبی من

 

[mobina01]

بخدا قسم چنینم
که.دلی.مجنون دارم
قلب پاک وبا مجبت
که محبت گشته گارم
شاعری گمنام هستم
درب خانه را نبستم
کلبه ی کهنه حقیری
در کنارش مرد پیری
یه فقیری درکنارم

 

[mobina01]

کدخدا درویش از عبود پرسید ای پسر
عمری از من رفت در دریا ندارم رهگذر
می توانی قصه ی دریا برایم در نظر
قصه ی امواج با باد فراوان رهگذر

 

[mobina01]

باد خوش پاییزی
بر.ما می وزد هر دم
با بوی خوش گلها
شفا ان می دهد دردم
درمان وطبیب جان
هوای کشورم ایران

 

[mobina01]

نشد چشمه از پاسخ سنگ خار
بنیروی همت درامد بکار
چنان چشمه درسنگ شد کارگر
کزن سنگ خارا زدی ره گذر

 

[mobina01]

جه خوش گفت.چشمه.به سنگ انگهی
کرم کرده راهی بمن می دهی
چنان سنگ تیره دلی در جواب
بتو راه میدم مگر توی خواب