مجموعه اشعار عماد خراسانی

[mobina01]

مجموعه اشعار عماد خراسانی
[ مدیر تالار شعر]​

 

[mobina01]

دلم آشفته ی آن مایه ی ناز است هنوز
مرغ پر سوخته در پنجه ی باز است هنوز

جان بلب آمد و لب بر لب جانان نرسید
دل بجان آمد و او بر سر ناز ست هنوز

همه خفتند بغیر از من و پروانه و شمع
قصه ی ما دو سه دیوانه دراز است هنوز

گر چه رفتی ز دلم حسرت روی تو نرفت
در این خانه به امید تو باز است هنوز

 

[mobina01]

گرچه در خاک برم درد تمنای تورا
تا پسین لحظه پرستم رخ زیبای تورا

کی شبی مسـ*ـت بیایی که من بی سرپا
تا سحرگه بزنم بوسه سراپای تورا

ما کسی را که نبینیم پرستش نکنیم
بارها دیده دلم عارض زیبای تورا

 

[mobina01]

سر ز بالین به چه امید برآرم سحری
که در آن روز نبینم رخت ای همچو پری

آه از آن شب که نگیری خبر از من در خواب
وای از آن روز که من از تو نگیرم خبری

 

[mobina01]

بیا که بی‌تو به جان آمدم ز جان دادن
به هر دقیقه که جانی نمی‌توان دادن

شد از تطاولِ شب‌های هجر، معلومم
که مرگ نیست مسلّم به صرف جان دادن

میانه‌ی من و محبوب من فراق انداخت
دگر چگونه توان دل به این جهان دادن؟

تطاولی تو نکردی به من -فلک!- که توان
به جمله دفتر ایّام، شرح آن دادن

نبود حیف چنان شاخه‌ی گلی به هوس
به دستِ صَدمتِ غارتگر خزان دادن؟

چه عیب داشت رهِ کوی بی‌نشانی را
به سیرگشته‌ی هستی، شبی نشان دادن...؟

 

[mobina01]

تو که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد
حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد

نیست دیگر بخرابات خرابی چون من
باز خواهی که مرا سیل دمادم ببرد

حال آن خسته چه باشد که طبیبش بزند
زخم و بر زخم نمک پاشد و مرهم ببرد

پاکبازی که تو خواهی نفسی بنوازیش
نه عجب باشد اگر صرفه ز عالم ببرد

آنکه بر دامن احسان تواش دسترسی است
بدهان خاکش اگر نام ز حاتم ببرد...

 

[mobina01]

بس کن ای دیوانه دل زین جانگداز افسانه امشب

ور نه بیرون آرمت از سی*ن*ه ، ای دیوانه امشب

از بـرای شـمـع بـزم دیـگـران بـس کــن بـهانـه

ور نه خود یکباره خواهم سوخت چون پروانه امشب

نیستی و هستی امشب فرق چندانی ندارد

احتیاطی کن که بر میگردم از میخانه امشب

بعد از اینت داغ آن پیمان شکن کمتر بسوزد

عهد و پیمان ابد بستیم با پیمانه امشب

چند میگویی که بی جانانه می لطفی ندارد

هیچ میدانی کجا می میخورد جانانه امشب

او به رقص و باده خواری هرشب و من بیقراری

همتی کن کز وفا گردی چو او بیگانه امشب

 

[mobina01]

بعد از این رحم مکن بر دل دیوانه ما

بفرست انچه غمت هست به غمخانه ما

خانه آباد که خوش خانه خرابم کردی

باز هم این تو و این خانه ویرانه ما

 

[mobina01]

بعد از این رحم مکن بر دل دیوانه ما

بفرست انچه غمت هست به غمخانه ما

خانه آباد که خوش خانه خرابم کردی

باز هم این تو و این خانه ویرانه ما

 

[mobina01]

برخیز تا پناه به میخانه ای بریم

دست ز عمر شسته به پیمانه ای بریم

مستانه گر که بر سر ما جام بشکنند

خوش تر که رنج صحبت فرزانه ای بریم

از چرخ شکوه ،قصه ی بیهوده گفتن است

دیوانگی است شکوه ای به دیوانه ای بریم

آن سان شدم ملول که گر وجه می رسد

این پنج روزه خانه به میخانه ای بریم

آنجا هم ار نشد که شوم ،همتم کجاست

چون جغد،آشیانه به ویرانه ای بریم