مجموعه اشعار عماد خراسانی

[mobina01]

ای کاش چـو پروانه پری داشته باشم

تـا گاه به #کویت گذری داشته باشم

هم‌صحبتی وبوس وکنارت همه گو هیچ

مــن از تـو نباید خبری داشته باشم؟

 

[mobina01]

سر ز بالین به چه امید برآرم سحری
که در آن روز نبینم رخت ای همچو پری

آه از آن شب که نگیری خبر از من در خواب
وای از آن روز که من از تو نگیرم خبری

 

[mobina01]

تو که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد
حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد

نیست دیگر بخرابات خرابی چون من
باز خواهی که مرا سیل دمادم ببرد

حال آن خسته چه باشد که طبیبش بزند
زخم و بر زخم نمک پاشد و مرهم ببرد

پاکبازی که تو خواهی نفسی بنوازیش
نه عجب باشد اگر صرفه ز عالم ببرد

آنکه بر دامن احسان تواش دسترسی است
بدهان خاکش اگر نام ز حاتم ببرد...

 

[mobina01]

ای آرزوی گمشده، مهمان کیستی؟

درد منی؛ بگو که درمان کیستی؟