دلنوشته {غریب الغرباء} اثر •عسل کاربر انجمن رمان بوک•

[STARLET]

به نام خدایی که نوری بی‌نهایت و روشنایی بی‌منت است‌.
نام اثر: غریب الغرباء
ژانر: مذهبی
نویسنده: عسل
عضو دفتر نظارت ادبی دوم

مقدمه:
کربلا، فصلی از آسمان بود که بر زمین نازل شد، قصیده‌ای از نور که در متن خون سروده شد. در آن دشت، عطش، پیاله‌ی غیرت را لبریز کرد و شمشیرها در برابر یک حقیقت به زانو افتادند.
حسین، نه بر خاک، که بر بلندای جاودانگی ایستاد. ندای او، در هیاهوی نیزه‌ها گم نشد، که در گوش هر بادی پیچید و هر موجی را با خود برد. هنوز، آسمان از آن روز سرخ است، و زمین، زیر سایه‌ی آن نام نفس می‌کشد

​

 

[DLNZ]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[قوانین تایپ دلنوشته کاربران]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست تگ بدهید:
[درخواست تگ دلنوشته | انجمن رمان‌بوک]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[تاپیک جامع درخواست جلد دلنوشته و اشعار]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[اعلام پایان - دلنوشته کاربران]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]

با آرزوی موفقیت برای شما،
[تیم مدیریت تالار ادبیات]​

 

[STARLET]

کربلا، سرزمینی بود که در آن آفتاب، خود را در دشت خون غروب کرد. حسین، در برابر تیغ‌های ظلم، قامت راست کرد و در هر ضربه، واژه‌ای از صبر و آزادگی را بر زمین نوشت.
آن روز، زمین با خون آبیاری شد، اما قلب‌ها به گل‌های ایمان شکفتند. حسین، نه تنها جسم خود را فدای حقیقت کرد، که روحش را در هر قطره‌ی خونش جاودانه ساخت. در هر ذره از خاک کربلا، نام او چون نسیمی آرام، به همه‌ جا می‌رسد.

 

[STARLET]

کربلا، حماسه‌ای شد که در آن زمان از حرکت ایستاد و خاطره‌ها در دل هر قدم حسین حک شد. در آن لحظه، هر ذره از خاک به زبانی گنگ فریاد زد: "ایستاده‌ایم، حتی اگر همه‌چیز در برابر ما فرو ریزد".
حسین، در خون خود غرق شد، اما در دل تاریخ زنده ماند. هر قطره‌ی خون او نه تنها بر خاک ریخت، که در دل‌ها رسوب کرد و در هر نسل، در هر گریه و هر فریادی، نامش در گوش زمان پژواک شد. و اکنون، کربلا نه تنها یک روز از سال، که تمام روزهاست؛ هر لحظه‌ای که در آن دلی با حقیقت بیامیزد، در یاد حسین غرق می‌شود.

 

[STARLET]

کربلا، دشتِ خون و حقیقت بود که در آن، حسین نه تنها در برابر تیغ‌ها ایستاد، بلکه روح آزادی را در دل زمان کاشت. در هر ذره از خاکش، خون او حک شد و در هر لحظه، نامش همچنان در گوش تاریخ طنین‌انداز می‌شود. حسین، با فریاد «هل من ناصر»، نه تنها جسمش، بلکه حقیقت را فدای عدالت کرد. و امروز، در هر گامی که برای آزادی برداشته می‌شود، یاد کربلا زنده است.

 

[STARLET]

کربلا، سرزمینی شد که در آن نه تنها جسم‌ها بلکه اراده‌ها در آتش ایستادگی سوختند. حسین، بر دوش تاریخ سوار، در برابر همه‌ی تندبادها به سوی حقیقت پیش رفت. با هر ضربه‌ی نیزه، از عمق وجودش فریاد آزادی برخاست و زمین، با هر قطره‌ی خونش، یاد می‌کرد که هیچ ظلمی نمی‌تواند به روح انسان پایان دهد.
دشت کربلا، نه فقط جایی برای درگیری بود، بلکه صحنه‌ای شد برای آزمون انسانیت. هر لحظه، یاد حسین در دل‌های شکسته و در چشم‌های روشن به بار نشست. حتی در سکوت خونین کربلا، صدای بلند "هَل مِن ناصِر یَنصُرُنی" طنین‌انداز شد و تا ابد در رگ‌های زمان جریان یافت.

 

[STARLET]

و کربلا، سرزمینی شد که در آن، خون از خاک رویید و حقیقت از زخم شکفت. حسین، تنها در برابر نیزه‌ها نایستاد، بلکه در برابر فراموشی جنگید، در برابر سکوت، در برابر تسلیم.
هر سال، محرم که می‌رسد، زمان زخم‌هایش را باز می‌کند و زمین، دوباره صدای گام‌های او را می‌شنود. هر قطره اشکی که فرو می‌افتد، بازتاب همان آفتابی‌ست که در عاشورا بر نیزه نشست، و هر فریادی که از دل‌ها برمی‌خیزد، پژواک «هل من ناصر»ی‌ست که هنوز در بادها جاری‌ست.

 

[STARLET]

و هنوز، بادها در دشت کربلا بوی ایستادگی را با خود می‌برند، هر موج از خاکش، صدای حسین را در گوش زمان زمزمه می‌کند. شمشیرها بر پیکرش نشستند، اما نتوانستند نامش را از بلندای تاریخ فرو اندازند.
کربلا، نه یک روز، که جاری در همه‌ی روزهاست؛ در هر اشکی که بی‌صدا می‌ریزد، در هر صدایی که حقیقت را می‌خواند. حسین، چراغی شد که خاموشی را نمی‌شناسد، نوری که از دل خون برخاست و بر بلندای عشق و آزادی جاودانه ماند.

 

[STARLET]

و هنوز، کربلا در رگ‌های زمان می‌تپد؛ زخمی که نه کهنه می‌شود، نه به تسلیم می‌نشیند. آن روز، خاک بوی غربت گرفت، آسمان از عطش ترک خورد و نخل‌ها، سایه‌هایشان را بر نیزه‌ها انداختند. حسین، به روی زخم‌ها ایستاد، تیغ‌ها را به سخره گرفت و بر ترازوی تاریخ، وزنه‌ی حقیقت را سنگین‌تر از هر سلطنتی نهاد.
خون، در آن دشت به دریا پیوست، اما خاموش نشد. هر شب، ماه از کربلا برمی‌خیزد و هر سحر، خورشید از زخم‌هایش طلوع می‌کند. هنوز، نسیم‌ها از آن روز سرخ، سرودی در گوش تاریخ زمزمه می‌کنند: "حسین زنده‌تر از تمام فاتحان زمین است."

 

[STARLET]

و کربلا، مشقی شد که تاریخ با جوهر سرخ نوشت، سطری که هیچ دستی نتوانست از لوح زمان محو کند. عطش، در آن دشت، از خون سیراب شد و نیزه‌ها، در برابر یک حقیقت شکستند. آفتاب، آن روز در چشمان حسین غروب کرد و شب، در زخم‌هایش به سپیده رسید.
بادها هنوز بوی ایستادگی را از خاک آن سرزمین برمی‌دارند و به گوش زمان می‌سپارند. هر قطره‌ی خون، بر تار و پود زمین دوخته شد و هر ناله، بر آسمان حک. حسین، نامی که در التهاب زخم‌ها شعله کشید و از دل خاکستر، مشعلی برای تمام روزهای سیاه برپا کرد.