مجموعه اشعار فاضل نظری

[mobina01]

.
قلب من عمری اسیر فتنه ی دلدار شد
آنقدردیدم دوچشمش راکه چشمم خارشد

سرنوشتم هرچه باشدمیپذیرم باک نیست
غصه ها اما درون قلب من انبار شد..!!

انعکاس نور بود و لحظه های عشق نور
ناگهان دنیا به روی دیده ی من تار شد

روزهای سخت راپیموده ام خالی ازعشق
گو که هست و نیستم سرمایه تاتار شد

لابلای این ردای عاشقی چیزی نبود...!
عاقبت در آستینم لانه ی یک مار شد

مردباش ولحظه ایی هم مثل من تبدارشو
این همیشه درد با چشمان تو بیمار شد

 

[mobina01]

تا ذره‌ای ز درد خودم را نشان دهم
بگذار در جدا شدن از یار جان دهم

همچون نسیم می‌گذرد تا به رفتنش
چون بوته‌زار دست برایش تکان دهم

دل برده از من آنکه ز من دل بریده است
دیگر در این قم*ار نباید زیان دهم

یعقوب صبر داشت و دوری کشیده بود
چون نیستم صبور چرا امتحان دهم

یوسف فروختن به زر ناب هم خطاست
نفرین اگر تو را به تمام جهان دهم

#

 

[mobina01]

به خداحافظی تلخ تو سوگند نشد

که تو رفتی و دلم ثانیه ای بَند نشد

 

[mobina01]

یک نقطه بیش فرقِ رحیم و رجیم نیست
از نقطه‌ای بترس که شیطانی‌ات کنند.....

 

[mobina01]

مغرور،‌ولی دست به دامان رقیبان
رسوا شدم و طعنه شنیدم،‌تو چه کردی؟

«تنهایی و رسوایی» ، «بی مهری و آزار»
ای عشق،‌ببین من چه کشیدم تو چه کردی

 

[mobina01]

گیسوان تو شبیه ست به شب،اما نه!
شب که اینقدر نباید به درازا بکشد.

خودشناسی قدم اول عاشق شدن است
وای بر یوسف اگر ناز زلیخا بکشد

عقل،یکدل شده با عشق،فقط میترسم
هم به حاشا بکشد هم به تماشا بکشد

یکی از ما دو نَفَر کشته به دست دگری ست
باش تا کار من و عقل به فردا بکشد

زخمی کینه ی من !این تو و این سی*ن*ه ی من
من خودم خواسته ام کار به اینجا بکشد

حال با پای خودت سر به بیابان بگذار
پیش از آنی که تو را عشق به صحرا بکشد

 

[mobina01]

دیدن روی تو در خویش ز من خواب گرفت
آه از آیینه کـــه تصویـــر تـــو را قاب گرفت

خواستم نوح شوم، موج غمت غرقم کرد
کشتی ام را شب طوفانی گرداب گرفت

در قنوتـــم ز خدا «عقـل» طلب مــــی کردم
«عشق» اما خبر از گوشه ی محراب گرفت

نتوانست فـــرامــــوش کند مستــــی را
هر که از دست تو یک قطره می ناب گرفت

کـــی بـــــه انداختن سنگ پیاپـی در آب
ماه را می شود از حافظه ی آب گرفت؟!

 

[mobina01]

از کوشش بیهوده خود دست کشیدم
در بستر مرداب چه حاجت به تکاپوست؟_:

 

[mobina01]

به خداحافظی تلخ تو سوگند، نشد
که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد

لب تو میوه ی ممنوع ولی لب هایم
هر چه از طعم لب سرخ تو دل کند، نشد

با چراغی همه جا گشتم و گشتم در شهر
هیچ ک.س، هیچ ک.س اینجا به تو مانند نشد

هر کسی در دل من جای خودش را دارد
جانشین تو در این سی*ن*ه خداوند نشد

خواستند از تو بگویند شبی شاعرها
عاقبت با قلم شرم نوشتند: نشد!

 

[mobina01]

جان پس از عمری دویدن لحظه ای آسوده بود
عقل سرپیچیده بود از آنچه دل فرموده بود

عقل با دل روبرو شد صبح دلتنگی بخیر
عقل برمی گشت راهی را که دل پیموده بود

عقل کامل بود، فاخر بود، حرف تازه داشت
دل پریشان بود، دل خون بود،‌دل فرسوده بود

عقل منطق داشت حرفش را به کرسی می نشاند
دل سراسر دست و پا می زد ولی بیهوده بود

حرف منت نیست اما صد برابر پس گرفت
گردش دنیا اگر چیزی به ما افزوده بود

من کی ام؟ باغی که چون با عطر عشق آمیختم
هر اناری را که پروردم به خون آلوده بود

ای دل ناباور من دیر فهمیدی که عشق
از همان روز ازل هم جرم نابخشوده بود