مجموعه اشعار فاضل نظری
- نویسنده موضوع محسا
- تاریخ شروع
اطلاعات موضوع
- Mar
- 10,700
- 27,711
- مدال‌ها
- 9
به نسیمی همه راه به هم می ریزد
کی دل سنگ تو را آه به هم می ریزد
سنگ در برکه می اندازم و می پندارم
با همین سنگ زدن،ماه به هم می ریزد
عشق بر شانه هم چیدنِ چندین سنگ است
گاه می ماند و ناگاه به هم می ریزد
آن چه را عقل به یک عمر به دست آورده
دل به یک لحظه کوتاه به هم می ریزد
آه یک روز همین آه تو را می گیرد
گاه یک کوه به یک کاه به هم می ریزد...
کی دل سنگ تو را آه به هم می ریزد
سنگ در برکه می اندازم و می پندارم
با همین سنگ زدن،ماه به هم می ریزد
عشق بر شانه هم چیدنِ چندین سنگ است
گاه می ماند و ناگاه به هم می ریزد
آن چه را عقل به یک عمر به دست آورده
دل به یک لحظه کوتاه به هم می ریزد
آه یک روز همین آه تو را می گیرد
گاه یک کوه به یک کاه به هم می ریزد...
- Mar
- 10,700
- 27,711
- مدال‌ها
- 9
هرچند که هرگز نرسیدم به وصالت
عمری که حرامِ تو شد ای عشق، حلالت!
طاووسی و حُسنت قفسِ پرزدن توست
ای مرغِ گرفتار، چه سود از پَروبالت؟!
زیباییِ امروزِ تو گنجی ابدی نیست
بیچاره تو و دل‌خوشیِ روبه‌زوالت!
مانندِ اناری که سرِ شاخه بخشکد
افسوس که هرگز نرسیدی به کمالت!
پرسیدی‌ام از عشق و جوابی نشنیدی
بشنو که سزاوارِ سکوت است سؤالت!
یک‌بار به اصرارِ تو عاشق شدم ای دل!
این‌بار اگر اصرار کنی، وای به حالت!
عمری که حرامِ تو شد ای عشق، حلالت!
طاووسی و حُسنت قفسِ پرزدن توست
ای مرغِ گرفتار، چه سود از پَروبالت؟!
زیباییِ امروزِ تو گنجی ابدی نیست
بیچاره تو و دل‌خوشیِ روبه‌زوالت!
مانندِ اناری که سرِ شاخه بخشکد
افسوس که هرگز نرسیدی به کمالت!
پرسیدی‌ام از عشق و جوابی نشنیدی
بشنو که سزاوارِ سکوت است سؤالت!
یک‌بار به اصرارِ تو عاشق شدم ای دل!
این‌بار اگر اصرار کنی، وای به حالت!
- Mar
- 10,700
- 27,711
- مدال‌ها
- 9
حیرتم را بیشتر کن تا بپرسم کیستم
آنکه در آیینه می‌بیند مرا، من نیستم
سایه‌ای رقصنده بر دیوارِ پشت آتشم
جز گمانِ هست، چیزی نیست هست و نیستم
خاطرات رفته را چون خواب می‌بینم، ولی
کاش در جایی به جز کابوس خود می‌زیستم
در مقاماتِ تحیّر، جای استدلال نیست
عقل می‌خواهد که من هرگز نفهمم چیستم
آسیابی در مسیر رودِ عمرم، صبر کن!
روزی از تکرار این بیهودگی می‌ایستم...
آنکه در آیینه می‌بیند مرا، من نیستم
سایه‌ای رقصنده بر دیوارِ پشت آتشم
جز گمانِ هست، چیزی نیست هست و نیستم
خاطرات رفته را چون خواب می‌بینم، ولی
کاش در جایی به جز کابوس خود می‌زیستم
در مقاماتِ تحیّر، جای استدلال نیست
عقل می‌خواهد که من هرگز نفهمم چیستم
آسیابی در مسیر رودِ عمرم، صبر کن!
روزی از تکرار این بیهودگی می‌ایستم...
- Mar
- 10,700
- 27,711
- مدال‌ها
- 9
یک رود و صد مسیر، همین است زندگی
با مرگ خو بگیر! همین است زندگی
با گریه سر به سنگ بزن در تمام راه
ای رود سربه زیر! همین است زندگی
تاوان دل بریدن از آغوش کوهسار
دریاست یا کویر؟ همین است زندگی
بر گرد خویش پیله تنیدن به صد امید
این رنج دلپذیر همین است زندگی
پرواز در حصار فروبسته‌ی حیات
آزاد یا اسیر، همین است زندگی
چون زخم لب گشودن و چون شمع سوختن
لبخند ناگزیر، همین است زندگی
دلخوش به جمع کردن یک مشت آرزو
این شادی حقیر همین است زندگی
با اشک سر به خانه‌ی دلگیر غم زدن
گاهی اگرچه دیر، همین است زندگی
لبخند و اشک، شادی و غم، رنج و آرزو
از ما به دل مگیر، همین است زندگی
با مرگ خو بگیر! همین است زندگی
با گریه سر به سنگ بزن در تمام راه
ای رود سربه زیر! همین است زندگی
تاوان دل بریدن از آغوش کوهسار
دریاست یا کویر؟ همین است زندگی
بر گرد خویش پیله تنیدن به صد امید
این رنج دلپذیر همین است زندگی
پرواز در حصار فروبسته‌ی حیات
آزاد یا اسیر، همین است زندگی
چون زخم لب گشودن و چون شمع سوختن
لبخند ناگزیر، همین است زندگی
دلخوش به جمع کردن یک مشت آرزو
این شادی حقیر همین است زندگی
با اشک سر به خانه‌ی دلگیر غم زدن
گاهی اگرچه دیر، همین است زندگی
لبخند و اشک، شادی و غم، رنج و آرزو
از ما به دل مگیر، همین است زندگی
