مجموعه اشعار فرخ تمیمیـ

[DELARAM]

بر می‌گشایم برگی از تقویم
در زیر شعرم می نویسم :
یکشنبه شب
بیست و یک آذر

 

[DELARAM]

به سر انگشت تو می اندیشم ، وقتی
باغ ها را به تماشای شکوه آتش ، می خوانَد
و سرانگشت تو
ابهام اشارت را
می‌شکوفاند
آن دم که به سنگ
حشمت خواندن و گفتن می‌آموزد.

 

[DELARAM]

چشم من می شنود
غنچه هایی که بر این پرده ، شکوفایی را می‌خوانَد
می توانی تو و من می‌دانم
با سرانگشت ظریف

 

[DELARAM]

آنچه در من جاری است :
خون آهنگین را
بنوازی با عشق .
می‌توانی تو و من می دانم
می‌توانی که به من دوستی دستت را هدیه کنی

 

[DELARAM]

ای سرزمین پاک
با اولین شکوفه‌ی هر سال
در دشت چشم‌های تو
بیدار می‌شود باغ پر از شکوفه‌ی اندیشه‌های من

 

[DELARAM]

در دشت چشم‌های تو این دشت‌های سبز
هر باغ شعر من
پیغام بخش جلوه‌ی روزان بهتریست.
هر غنچه
هر شکوفه
هر ساقه‌ی جوان
دنیای دیگریست.

 

[DELARAM]

ای سرزمین پاک
من با پرندگان خوش آوای باغ شعر
در دشت چشم‌های تو، سرشار هستی‌ام.
من با امید روشن این باغ پرسرود
در خویش زنده‌ام.
دشت جوان چشم تو، سبز و شکفته باد.

 

[DELARAM]

دیشب به یاد آن شب عشق افروز
حسرت درون مجمر دل می‌سوخت
حرمان به زیر دخمه ی پندارم
شمع به یاد تو می‌افروخت

 

[DELARAM]

رسید و راه فراری نیست
گاهی به خویش گفته ام ای غافل
با انتحار می رهی از این دام
اما دوباره یاد تو می گوید
آید زمان عشق و وصال و کام
شیراز با تمام دل افروزیش
در چشم من ستاره خاموشی است

 

[DELARAM]

منظورم از نوشتن این نامه
بشکستن صراحی دردم بود .
دردی که سرنوشت پریشانی
دیریست تا به ساعر جان فزود