مجموعه اشعار فردوسی/سهراب

[ترنم مبینا]

چو رخساره بنمود سهراب را
ز خوشاب بگشاد عناب را

یکی بوستان بد در اندر بهشت
به بالای او سرو دهقان نکشت

 

[ترنم مبینا]

دو چشمش گوزن و دو ابرو کمان
تو گفتی همی بشکفد هر زمان

بدو گفت کاکنون ازین برمگرد
که دیدی مرا روزگار نبرد

 

[ترنم مبینا]

برین بارهٔ دژ دل اندر مبند
که این نیست برتر ز ابر بلند

بپای آورد زخم کوپال من
نراندکسی نیزه بر یال من

 

[ترنم مبینا]

عنان را بپیچید گرد آفرید
سمند سرافراز بر دژ کشید

همی رفت و سهراب با او به هم
بیامد به درگاه دژ گژدهم

 

[ترنم مبینا]

درباره بگشاد گرد آفرید
تن خسته و بسته بر دژ کشید

در دژ ببستند و غمگین شدند
پر از غم دل و دیده خونین شدند

 

[ترنم مبینا]

ز آزار گردآفرید و هجیر
پر از درد بودند برنا و پیر

بگفتند کای نیکدل شیرزن
پر از غم بد از تو دل انجمن

 

[ترنم مبینا]

که هم رزم جستی هم افسون و رنگ
نیامد ز کار تو بر دوده ننگ

بخندید بسیار گرد آفرید
به باره برآمد سپه بنگرید

 

[ترنم مبینا]

چو سهراب را دید بر پشت زین
چنین گفت کای شاه ترکان چین

چرا رنجه گشتی کنون بازگرد
هم از آمدن هم ز دشت نبرد

 

[ترنم مبینا]

بخندید و او را به افسوس گفت
که ترکان ز ایران نیابند جفت

چنین بود و روزی نبودت ز من
بدین درد غمگین مکن خویشتن

 

[ترنم مبینا]

همانا که تو خود ز ترکان نه‌ای
که جز به آفرین بزرگان نه‌ای

بدان زور و بازوی و آن کتف و یال
نداری ک.س از پهلوانان همال