مجموعه اشعار فردوسی/سهراب

[ترنم مبینا]

ولیکن چو آگاهی آید به شاه
که آورد گردی ز توران سپاه

شهنشاه و رستم بجنبد ز جای
شما با تهمتن ندارید پای

 

[ترنم مبینا]

نماند یکی زنده از لشکرت
ندانم چه آید ز بد بر سرت

دریغ آیدم کاین چنین یال و سفت
همی از پلنگان بباید نهفت

 

[ترنم مبینا]

ترا بهتر آید که فرمان کنی
رخ نامور سوی توران کنی

نباشی بس ایمن به بازوی خویش
خورد گاو نادان ز پهلوی خویش

 

[ترنم مبینا]

چو بشنید سهراب ننگ آمدش
که آسان همی دژ به چنگ آمدش

به زیر دژ اندر یکی جای بود
کجا دژ بدان جای بر پای بود

 

[ترنم مبینا]

به تاراج داد آن همه بوم و رست
به یکبارگی دست بد را بشست

چنین گفت کامروز بیگاه گشت
ز پیگارمان دست کوتاه گشت

برآرم به شبگیر ازین باره گرد
ببینند آسیب روز نبرد

 

[ترنم مبینا]

چو برگشت سهراب گژدهم پیر
بیاورد و بنشاند مردی دبیر

یکی نامه بنوشت نزدیک شاه
برافگند پوینده مردی به راه

 

[ترنم مبینا]

نخست آفرین کرد بر کردگار
نمود آنگهی گردش روزگار

که آمد بر ما سپاهی گران
همه رزم جویان کندآوران

 

[ترنم مبینا]

یکی پهلوانی به پیش اندرون
که سالش ده و دو نباشد فزون

به بالا ز سرو سهی برترست
چو خورشید تابان به دو پیکرست

 

[ترنم مبینا]

برش چون بر پیل و بالاش برز
ندیدم کسی را چنان دست و گرز

چو شمشیر هندی به چنگ آیدش
ز دریا و از کوه تنگ آیدش

 

[ترنم مبینا]

چو آواز او رعد غرنده نیست
چو بازوی او تیغ برنده نیست

هجیر دلاور میان را ببست
یکی بارهٔ تیزتگ برنشست