مجموعه اشعار فردوسی/سهراب

[ترنم مبینا]

چو او رفت و آمد سپاهی بزرگ
یکی پهلوانی به کردار گرگ

که داری که با او به دشت نبرد
شود برفشاند برو تیره گرد

 

[ترنم مبینا]

یلان ترا سر به سر گژدهم
شنیدست و دیدست از بیش و کم

همی گوید آن روز هرگز مباد
که با او سواری کند رزم یاد

 

[ترنم مبینا]

کسی را که جنگی چو رستم بود
بیازارد او را خرد کم بود

چو بشنید گفتار گودرز شاه
بدانست کاو دارد آیین و راه

 

[ترنم مبینا]

پشیمان بشد زان کجا گفته بود
بیهودگی مغزش آشفته بود

به گودرز گفت این سخن درخورست
لب پیر با پند نیکوترست

 

[ترنم مبینا]

خردمند باید دل پادشا
که تیزی و تندی نیارد بها

شما را بباید بر او شدن
به خوبی بسی داستانها زدن

 

[ترنم مبینا]

سرش کردن از تیزی من تهی
نمودن بدو روزگار بهی

چو گودرز برخاست از پیش اوی
پس پهلوان تیز بنهاد روی

 

[ترنم مبینا]

برفتند با او سران سپاه
پس رستم اندر گرفتند راه

چو دیدند گرد گو پیلتن
همه نامداران شدند انجمن

 

[ترنم مبینا]

ستایش گرفتند بر پهلوان
که جاوید بادی و روشن‌روان

جهان سر به سر زیر پای تو باد
همیشه سر تخت جای تو باد

 

[ترنم مبینا]

تو دانی که کاووس را مغز نیست
به تیزی سخن گفتنش نغز نیست

بجوشد همانگه پشیمان شود
به خوبی ز سر باز پیمان شود

 

[ترنم مبینا]

تهمتن گر آزرده گردد ز شاه
هم ایرانیان را نباشد گناه

هم او زان سخنها پشیمان شدست
ز تندی بخاید همی پشت دست