مجموعه اشعار فردوسی/سهراب

[ترنم مبینا]

تهمتن چنین پاسخ آورد باز
که هستم ز کاووس کی بی‌نیاز

مرا تخت زین باشد و تاج ترگ
قبا جوشن و دل نهاده به مرگ

 

[ترنم مبینا]

چرا دارم از خشم کاووس باک
چه کاووس پیشم چه یک مشت خاک

سرم گشت سیر و دلم کرد بس
جز از پاک یزدان نترسم ز ک.س

 

[ترنم مبینا]

ز گفتار چون سیر گشت انجمن
چنین گفت گودرز با پیلتن

که شهر و دلیران و لشکر گمان
به دیگر سخنها برند این زمان

 

[ترنم مبینا]

کزین ترک ترسنده شد سرفراز
همی رفت زین گونه چندی به راز

که چونان که گژدهم داد آگهی
همه بوم و بر کرد باید تهی

 

[ترنم مبینا]

چو رستم همی زو بترسد به جنگ
مرا و ترا نیست جای درنگ

از آشفتن شاه و پیگار اوی
بدیدم بدرگاه بر گفت‌وگوی

 

[ترنم مبینا]

ز سهراب یل رفت یکسر سخن
چنین پشت بر شاه ایران مکن

چنین بر شده نامت اندر جهان
بدین بازگشتن مگردان نهان

 

[ترنم مبینا]

و دیگر که تنگ اندرآمد سپاه
مکن تیره بر خیره این تاج و گاه

به رستم بر این داستانها بخواند
تهمتن چو بشنید خیره بماند

 

[ترنم مبینا]

بدو گفت اگر بیم دارد دلم
نخواهم که باشد ز تن بگسلم

ازین ننگ برگشت و آمد به راه
گرازان و پویان به نزدیک شاه

 

[ترنم مبینا]

چو در شد ز در شاه بر پای خاست
بسی پوزش اندر گذشته بخواست

که تندی مرا گوهرست و سرشت
چنان زیست باید که یزدان بکشت

 

[ترنم مبینا]

وزین ناسگالیده بدخواه نو
دلم گشت باریک چون ماه نو

بدین چاره جستن ترا خواستم
چو دیر آمدی تندی آراستم