مجموعه اشعار فردوسی/سهراب

[ترنم مبینا]

پذیره شدندش بزرگان و شاه
کسی کاو بسر بر نهادی کلاه

بدو گفت شاه سمنگان چه بود
که یارست با تو نبرد آزمود

 

[ترنم مبینا]

درین شهر ما نیکخواه توایم
ستاده بفرمان و راه توایم

تن و خواسته زیر فرمان تست
سر ارجمندان و جان آن تست

 

[ترنم مبینا]

چو رستم به گفتار او بنگرید
ز بدها گمانیش کوتاه دید

بدو گفت رخشم بدین مرغزار
ز من دور شد بی‌لگام و فسار

 

[ترنم مبینا]

کنون تا سمنگان نشان پی است
وز آنجا کجا جویبار و نی است

ترا باشد ار بازجویی سپاس
بباشم بپاداش نیکی شناس

 

[ترنم مبینا]

گر ایدون که ماند ز من ناپدید
سران را بسی سر بباید برید

بدو گفت شاه ای سزاوار مرد
نیارد کسی با تو این کار کرد

 

[ترنم مبینا]

تو مهمان من باش و تندی مکن
به کام تو گردد سراسر سخن

یک امشب به می شاد داریم دل
وز اندیشه آزاد داریم دل

 

[ترنم مبینا]

نماند پی رخش فرخ نهان
چنان بارهٔ نامدار جهان

تهمتن به گفتار او شاد شد
روانش ز اندیشه آزاد شد

 

[ترنم مبینا]

سزا دید رفتن سوی خان او
شد از مژده دلشاد مهمان او

سپهبد بدو داد در کاخ جای
همی بود در پیش او بر به پای

 

[ترنم مبینا]

ز شهر و ز لشکر مهانرا بخواند
سزاوار با او به شادی نشاند

گسارندهٔ باده آورد ساز
سیه چشم و گلرخ بتان طراز

 

[ترنم مبینا]

نشستند با رودسازان به هم
بدان تا تهمتن نباشد دژم

چو شد مسـ*ـت و هنگام خواب آمدش
همی از نشستن شتاب آمدش

سزاوار او جای آرام و خواب
بیاراست و بنهاد مشک و گلاب