کودک یاری فرزند پروری

[کیـانـا.T]

‏تهديد كودک به دوست نداشتن،
تنها گذاشتن، بچه خوبی نبودن
در او احساس ناامنی و بی‌ارزشی ايجاد می‌كند.

نگرانی از طرد و رهاشدگی در همه زندگی با او خواهد بود. و در بزرگسالی می‌تواند در او، ترس از دست دادن توجه و محبت ديگران ایجاد کرده و شخصیتی مهرطلب خواهد داشت.

 

[کیـانـا.T]

بوسیدن کودك توسط والدين، هوش هيجاني او را بسيار قوي كرده و علاوه بر ديگر مزايا، سيستم ايمني بدن كودك را نيز رشد مي دهد.

 

[کیـانـا.T]

چند روش برای حرف شنوی فرزند:

- حرفتان را فقط یکبار بگویید. در صورت عدم توجه تنها یک بار دیگر با جدیت بیشتر تکرار کنید.

- تشویق کنید. بخصوص زمانی که برای نخستین بار گوش می کند.

- برای هر دستور به او زمان بدهید. مثلا نگویید همین الان بلند شو.

پی نوشت : به هیچ عنوان نیاز به تنبیه کردن نیست. اگر همچنان کودک امتناع می کند کافی است خودتان آن کار را انجام داده و موقتا کودک را از انجام فعالیت مورد علاقه اش منع کنید و بگویید که به چه دلیل منع می کنید.

 

[کیـانـا.T]

9 نكته مهم برای پرورش و تربیت فرزند.

1- همیشه به كودک خود سلام كنید و به او احترام بگذارید.

2- زمانی با كودک سخن بگویید و یا بازی كنید كه او مشتاق باشد.

3- در تربیت كودک خود از زورگویی پرهیز كنید و مفاهیم زندگی را با زبان كودک و با عمل خود آموزش دهید.

4- با كودک رفتار محبت آمیز داشته باشید.

5- برای آموختن زندگی به كودک عجله نكنید و اجازه بدهید او از كودكی خود لذت ببرد.

6- ناكامی كودک را محترم بشمارید و او را از شكست نترسانید.

7- كودک را برای خودش و بر اساس توانایی هایش پرورش دهید و نه برای اینكه تصویری از آرزوهای شما باشند.

8- با صبر و سكوت با كودک خود ارتباط برقرار كنید.

9- به سخنان و نواهای كودک گوش دهید و هرگز سعی در خاموش كردن كودک نکنید.

 

[کیـانـا.T]

راهکارهایی برای برطرف‌کردن ترس کودک از صدای بلند

علت‌ ترس فرزندتان را کشف کنید
مهم است که دقیقاً بدانید چه صداهایی باعث واکنش منفی او می‌شود تا اگر این احتمال وجود داشت که فرزندتان در معرض آن صدا قرار بگیرد، از قبل به او هشدار بدهید.

به فرزندتان کمک کنید ترس‌هایش را بیان کند
کودکان ممکن است هنگام تلاش برای مدیریت ترس‌هایشان نتوانند کلمات مناسب را کنار هم قرار دهند.با سؤال‌کردن و تشویق کودکان به ابراز احساسات به فرزندتان کمک کنید شما را به دنیای ذهنی خود وارد کند و علت ترس‌هایش را به زبان بیاورد.

با صداهای کنترل‌شدنی شروع کنید
مثلاً اگر صدای جاروبرقی باعث ترسیدن فرزندتان می‌شود، آن را در اتاق دیگری روشن کنید تا صدای کمتری به گوش فرزندتان برسد. با صدای کم شروع کنید و به‌تدریج صدا را بیشتر کنید تا فرزندتان به‌مرور زمان به آن عادت کند.

ترس را به بازی و سرگرمی تبدیل کنید
مثلاً اگر فرزندتان از صدای دست‌زدن می‌ترسد، سعی کنید او را تشویق کنید که همراه با ضرباهنگ شعری که دوست دارد دست بزند. با این راهکار ترس فرزندتان را به بازی سرگرم‌کننده تبدیل خواهید کرد.

به واکنش‌های خودتان توجه داشته ‌باشید
فرزندتان از واکنش‌های شما الگوبرداری می‌کند. اگر از صدای خاصی بترسید و این ترس را نشان دهید، احتمال دارد که فرزندتان نیز از همان صدا بترسد و واکنشی مشابه یا حتی شدیدتر از شما نشان دهد.

صداهای بلند را پیش‌بینی ‎کنید
مثلاً اگر هوا ابری است، با فرزندتان درباره‌ی احتمال رعد‌و‌برق صحبت کنید یا مثلاً به او بگویید که به دلیل ترافیک ممکن است ماشین‌ها بیشتر بوق بزنند.

با فرزندتان درباره‌ی منبع صداهای مختلف صحبت کنید
مثلاً اگر فرزندتان از صدای آهنگ می‌ترسد، او را با تعدادی از سازها آشنا کنید و ساز‌ها را از نزدیک به فرزندتان نشان دهید.می‌توانید به او نحوه‌ی ایجاد صدا را نشان دهید و توضیح دهید که سازها چقدر بی‌خطرند.

برای فرزندتان کتاب‌هایی با موضوع «ترس» بخوانید
از طریق خواندن داستان، بهتر می‌توانید با فرزندتان همدلی و همراهی کنید و نیاز او به امنیت و حمایت را در نظر بگیرید. او متوجه می‌شود که تنها نیست و دیگران هم ممکن است به انواع ترس‌ها دچار شوند.

کتاب‌های پیشنهادی:
ترس فرفری از صدای بلند؛ انتشارات نردبان
سوفی و طوفان – مجموعه‌ی سوفی و چارلی؛ انتشارات اختران.

 

[کیـانـا.T]

حضور شما مهم است، اما توجه شما مهم تر
زمان خاصی را بدون وقفه با فرزندان خود بگذرانید.

لحظاتی را بدون حواس پرتی با فرزندتان بازی کنید.

بدون قضاوت به آنها گوش دهید و به احساساتشان توجه کنید...

 

[کیـانـا.T]

حرف زدن کودک با خودش و نقش آن در رشد زبانی و روانی..

به گفته‌ی روان‌شناسان کودک، اغلب کودکان خردسال در طول بازی و فعالیت‌هایی که انجام می‌دهند، با صدای بلند با خودشان حرف می‌زنند و این رفتار اصلاً عجیب یا نگران کننده نیست. به‌طور معمول، صحبت‌کردن کودکان با خودشان بین سه تا پنج‌سالگی به اوج خود می‌رسد، اما ممکن است برای برخی از بچه‌ها مدت طولانی‌تری ادامه پیدا کند.

تعدادی از پژوهش‌ها و نظریه‌های علمی نشان می‌دهد که حرف‌زدن بچه‌ها با خودشان یکی از جنبه‌ها‌ی طبیعی رشد زبانی و روانی آن‌هاست و نشانه‌ای از رشد مهارت‌های ارتباطی و خودآگاهی آن‌ها به شمار می‌آید.

می‌توانیم با اطمینان خاطر به این نتیجه برسیم که حرف‌زدن بچه‌ها با خودشان بخش مهم و اساسی رشد آن‌ها است. این گفتارهای خودمحور به‌مرور به گفت‌و‌گوی درونی تبدیل می‌شوند و درنهایت، به ایجاد و رشد مهارت و توانایی تفکر در کودک می‌انجامند.

 

[کیـانـا.T]

مهارت کارگروهی،پایه‌ای برای رشد و پیشرفت کودکان

همه‌ی ما می‌دانیم که کارهای گروهی تا چه اندازه در زندگی روزمره‌ی ما و روابط و دوستی‌هایمان نقش پررنگ دارند. انجام‌دادن یک کار به‌صورت گروهی، در واقع نوعی حمایت از یکدیگر و تلاش برای رسیدن به یک هدف مشترک است.
افراد می‌توانند این مهارت‌ها را از دوران کودکی یاد بگیرند و به‌مرور زمان که بزرگ‌تر می‌شوند، در به‌کارگیری و استفاده از آن پیشرفته‌تر عمل کنند.
کار گروهی توانایی همکاری با یک فرد دیگر یا گروهی از افراد برای حل یک مشکل یا تکمیل یک پروژه‌ و فعالیت مشترک است.
کودکانی که در سال‌های نخست زندگی، مهارت‌های کار گروهی را یاد می‌گیرند، در طول دوران مدرسه و در انجام فعالیت‌های گروهی کلاس، عملکرد بهتری خواهند داشت و حتی در آینده‌ و زمانی که وارد محیط کار می‌شوند، بهتر می‌توانند با کمک همکارانشان مشکلات احتمالی را حل کنند.

 

[کیـانـا.T]

بی‌حوصلگی کودکان:مزایا و معایب آن

سررفتن حوصله حالتی روان‌شناختی است و مواقعی آن را تجربه می‌کنیم که6 به انجام کاری اشتیاق نداشته باشیم یا به محیطی که در آن قرار گرفته‌ایم علاقه‌ای نداشته باشیم، و یا در حال گذراندن روز خسته‌کننده‌ای‌ باشیم. احساس خستگی همراه با احساس پوچی، ناامیدی، از‌دست‌دادن تمرکز، بی‌علاقگی به اتفاقات پیرامون، کسالت و عصبانیت از نشانه‌های بی‌حوصلگی است.

بی‌حوصلگی بخشی طبیعی از زندگی کودکان است.سررفتن حوصله اگر به‌طور مؤثر مدیریت شود، خلاقیت، اتکا به خود و عشق به کشف و یادگیری را تقویت می‌کند. بدون راهنمایی پدرومادر و ارائه‌ی فعالیت‌های مناسب، بی‌حوصلگی موجب عادت‌های ناسالم، رفتارهای پرخطر و بی‌انگیزگی می‌شود. پدرومادرها با ایجاد تعادل در برنامه‌ریزی برای فعالیت‌های روزانه‌ی فرزندشان، می‌توانند از مزایای بی‌حوصلگی بهره ببرند و در عین حال معایب احتمالی آن را کاهش دهند.

 

[کیـانـا.T]

ارتباط كلامی

فرزندتان باید بیاموزد که از كلمات برای بيان احساسات منفی اش استفاده كند.

به او ياد بدهيد در زمان مناسب بگويد «الان ناراحت هستم!»

وقتی بتواند احساسات خود را مستقيما و مانند افراد بالغ بيان كند

شیوه "كتك زدن"به تدريج متوقف می شود

و ديگر از اين روش برای فروكش كردن عصبانيت خود استفاده نمی كند.