مجموعه اشعار فروغ فرخزاد

[mobina01]

‌‌

کسی می‌آید ، کسی می‌آید...
کسی که در دلش با ماست ،
در نفسش با ماست ،
در صدایش با ماست...

 

[mobina01]

دلم گرفته است
دلم گرفته است

به ایوان می‌روم و انگشتانم را
بر پوست کشیده‌ی شب می‌کشم

چراغ‌های رابطه تاریک‌اند
چراغ‌های رابطه تاریک‌اند.

 

[mobina01]

اکنون منم
که در دل این خلوت و سکوت
ای شهر پر خروش ،
تو را یاد می‌کنم...

 

[mobina01]

در شب کوچک من افسوس
باد با برگ درختان میعادی دارد
در شب کوچک من دلهره ویرانیست
گوش کن ...
وزش ظلمت را میشنوی؟
من غریبانه به این خوشبختی می نگرم ...

 

[mobina01]

دردی که انسان را به سکوت وامیدارد
بسیار سنگین‌تر از دردی‌ست که
انسان را به فریاد وامیدارد ...!
و انسان‌ها فقط به فریاد هم میرسند،
نه به سکوت هم ...!

 

[mobina01]

بس که لبریزم از تو …
می‌خواهم بدوم در میان صحراها
سر بکوبم به سنگ کوهستان
تن بکوبم به موج دریاها …

من به پایان دگر نیندیشم
که همین دوست داشتن زیباست…

 

[mobina01]

آرى آغاز دوست داشتن است
گرچه پايان راه ناپيداست

من به پايان دگر نينديشم
كه همين دوست داشتن زيباست

 

[mobina01]

دوست دارمش ...!
مثل دانه‌ای که نور را
مثل مزرعی که باد را
مثل زورقی که موج‌ را
یا پرنده‌ای که اوج را
دوست دارمش ...

 

[mobina01]

فردا اگر ز راه نمیآمد
من تا ابد کنار تو میماندم
من تا ابد ترانهء عشقم را
در آفتاب عشق تو میخواندم

 

[mobina01]

شاید این را شنیده ای که زنان
در دل « آری » و « نه » به لب دارند
ضعف خود را عیان نمی سازند
رازدار و خموش و مکارند

آه ، من هم زنم ، زنی که دلش
در هوای تو می زند پر و بال
دوستت دارم ای خیال لطیف
دوستت دارم ای امید محال