فایل شده قایق کوچکی زیر آب اثر دلبر :) و دلربا :)

[DELVAN.]

***
لبخندی که تا عمق جانش را می‌سوزاند و قلبش را از بین می‌برد... ‌.
سرد است؛ انگار در قلب من زمستان شده.
تمام درختان خشک شده‌اند و دگر برگی ندارند.​

 

[بهارنارنج🍊]

***
این تابستان تمام نمی‌شود.
این قایق بی‌ناخدا دور خود می‌چرخد.
مقصدی ناتمام و کاغذی که میان دستانش مچاله شده ‌است.
گریه‌هایی که تمام نمی‌شود و برگه‌ای را خیس می‌کند.​

 

[DELVAN.]

***
قلبی که برای او بی‌تاب است ولی شاید فقط گریه‌هایی از او سهم این روزهای تلخ بود.
خوب می‌دانست که او رفته است.​

 

[بهارنارنج🍊]

***
باورش نمی‌شد آن شب‌بیداری‌ها، سروده‌هایی عاشقانه؛ رازی که قفل شده در سی*ن*ه‌اش... .
و کلمه‌ای که این روزها منفور شده است.
«دوستت دارم!»​

 

[DELVAN.]

***
می‌ترسید!
از امواجی که بدون هیچ رحمی می‌خواستند قایق کوچک امیدش را نابود کنند!
دل به دریا زدن را دوست داشت؛
اما آرزوهایش را بیش‌تر... .​

 

[بهارنارنج🍊]

***
زنده بود برای همین چند آرزو و امید کاغذی که گاهی آن‌ها را بغل بگیرد و بوی نم ساحل را استشمام کند.
داستان پری‌های شیدایی که به عشق انسان گرفتار و تبدیل به صدف‌های کوچک و رنگی شدند.​

 

[DELVAN.]

***
او نمی‌خواست به عشق یک پری‌زاد،
توبه بشکند! چون صدایی درونش ترس را زمزمه می‌کرد.
روی صخره‌ها قدم می‌زد.
فریاد می‌زد و اشک می‌ریخت.​

 

[بهارنارنج🍊]

***
نگران از روزگار اسمش را فریاد می‌زد.
عشق و عاشقی بدون او ممنوع بود، تصورات بدون او ممنوع بود.
باز هم می‌تپد این قلب نگران و عاشق!
بی‌تاب منتظر اوست که در خیالات خود ساخته است.​

 

[DELVAN.]

***
این قایق سردرگم است، میان امواج بی‌رحم آب؛
رویای شیرین و روزهای تلخ مانند قهوه‌ای سرد شده است.
و قدیمی!​

 

[بهارنارنج🍊]

***
روی آب قدم می‌زند. حتی نمی‌داند مقصدش کجاست!
نمی‌داند کجا می‌رود، از چه کسی گله می‌کند؟ از چه راهی وارد می‌شود؟
روحش زخمی و جسمش آسیب دیده است و چشمان سرخش نشان از گریه‌ی هر شب می‌دهد.​