آموزشی قصه‌ی تولد یک قصه: معرفی نمایشنامه‌ی بانویی از تاکنا

[-pariya-]

​

 

[-pariya-]

یکی از جذابیت‌های ماریو بارگاس یوسا این است که تو می‌توانی چشم‌بسته به او اعتماد کنی و مطمئن باشی سراغ هر ژانر و قالبی که برود، در نهایت حاصل کارش یک اثر موفق از آب درمی‌آید. یعنی فرقی نمی‌کند دست بگذارد

 

[-pariya-]

روی قالب سختی مثل رمان، و یا خودش را در زمینه‌ی داستان‌ کوتاه و خودزندگینامه‌نویسی محک بزند، یا از پشت‌صحنه‌ی جنگ گزارش مستند بنویسد و یا تصمیم بگیرد نمایشنامه را امتحان کند.

 

[-pariya-]

در هر صورت، نتیجه چیزی است که نه فقط مخاطب همیشگی یوسا، که هر خواننده‌ای را به تحسین وا خواهد داشت. حالا اگر مخاطب همیشگی آثار یوسا باشیم که قطعاً جنس و عمق لذتی که از اثر می‌بریم، با دیگران فرق می‌کند. البته درباره‌ی سابقه‌ی نمایشنامه‌نویسی یوسا، لازم است بگویم که نوشتن در این قالب برای او چیزی است فراتر از یک خودآزمایی ساده، به طوری که او خودش در جایی عنوان می‌کند که

 

[-pariya-]

من بیشتر می‌توانستم نمایشنامه‌نویس باشم تا رمان‌نویس. اما این‌طور نشد. در آن زمان فعالیت‌های تئاتری در پِرو بسیار محدود بود و نوشتن برای تئاتر، بسیار عذاب‌آور​

 

[-pariya-]

این‌ها را نوشتم که بگویم می‌خواهم این‌بار از نویسنده‌ی محبوبم، یک نمایشنامه در مجله‌ی کتابچی معرفی کنم و همین اول اجازه بدهید بگویم که این نمایشنامه را برای خواندن پیشنهاد می‌کنم و بسیار دوستش داشته‌ام.

 

[-pariya-]

بانویی از تاکنا عنوان یکی از نمایشنامه‌های یوسا است که در سال ۱۹۹۰، در کتابی به اسم Three plays همراه با دو نمایشنامه‌ی دیگر به نام‌های La chunga و Kathie and the hippopotamus منتشر شده است. در ایران به تازگی در سال ۱۴۰۰، نشر نی، بانویی از تاکنا را از این کتاب انتخاب کرده و آن را با ترجمه‌ی لیلا حسین رشیدی، به بازار عرضه کرده است

 

[-pariya-]

بانویی از تاکنا؛ قضیه‌ی مامان‌بزرگی که از یک داستان عاشقانه سردرآورده‌
نمایشنامه، در دو پرده اتفاق می‌افتد و نُه شخصیت دارد: مامانی، مادربزرگ کارمن، پدربزرگ پدرو، آگوستین، سسار، آملیا، بلیساریو، خوآکین و سنیورا کارلوتا. در راس این شخصیت‌ها و درواقع در جایگاه راوی اصلی، بلیساریو قرار گرفته است،

 

[-pariya-]

یک نویسنده‌ی جوان که درحالی‌که پشت میزش نشسته و در حال نوشتن یک داستان است، شروع می‌کند به یادآوری مادر و مادربزرگ و خاطرات بچگی‌اش از زنی با لقب «مامانی»، که از کودکی توی خانواده‌ی آن‌ها بزرگ شده، بعد از ازدواج مادربزرگ بلیساریو با او به خانه‌ی جدیدش رفته

 

[-pariya-]

، و تا زمانی که زنده بوده خود بلیساریو را هم مثل یک دایه تر و خشک کرده و البته مهم‌تر از هر چیز، قصه‌گوی بچگی‌هایش بوده است. درباره‌ی نقش مامانی توی زندگی بلیساریو و خانواده‌اش، در طی نمایشنامه اطلاعات لازم به مخاطب داده می‌شود،