دیالوگ نویسی [قلب خاک خورده] اثر «مبینا عباسی کاربر انجمن رمان بوک»

[ma1387]

-میخوام برم
+کجا
-از دور این قلب سنگی
-میخوام بری
+من دیگه کجا برم
- از توی این قلب خسته
+میخوام نتپه
-چی
+قلب سنگی ای که تو دورش نباشی

 

[ma1387]

+میدونی چرا ادمای عاشق کمن
-چون قلبشون ناخوداگاه بجای اینکه بقیه رو ادم ببینه روباه میبینه
(میخندد)
+یعنی مثلا تو روباهی
(به چشماش نگاه میکند)
-ببین قلبت چی میگه
+قلبم میگه اگه تو این دنیا همه روباه باشند تو فقط ادمی
(به نوک بینیش میزند ومیخندد)
-الهی من فدای قلبت شم

 

[مبینای شهر قصه ها]

+ فاصله ی من و تو مثله فاصله ی خورشید و ماه!
_ ولی شب یلدا که فاصله دوتاییشون کم میشه؟
+ آره! فقط یک شب...
( دستی روی گیسوان مشکی اش میکشد..)
_ یک شب هم یک شبه! کسی که عاشق باشه تمام روزهای سال را برای اون یک شب تحمل میکنه...

 

[ma1387]

+باز داری به چی فکر میکنی
-به عشق سابقم
(پوزخند میزند)
+مگه اون ارزش فکر کردن داره
-شاید ارزش فکر کردن نداشته باشه ولی ارزش درس عبرت شدن رو حتما داره

 

[مبینای شهر قصه ها]

+ من سیاره ناهید رو خیلی دوست دارم! تو کدوم سیاره رو دوست داری؟
_ سیاره ی چشمانت!
+ دیگه چی؟
- سیاره قلبت!
( خنده ای تلخ!)
+ خوب میشنوم دیگه؟
- سیاره ی دستانت...
+ اونجا جاذبه نداره ها...
- پس برای همینه که من پاهام از روی زمین جداست!!

 

[مبینای شهر قصه ها]

+ خسته نشدی از بس به پنچره خیره شدی؟( فنجان قهوه را با ناز و کرشمه روی میز میگذارد)
- ممنون بابت قهوه! نه چرا باید خسته بشم؟ بارون داره میاد...
+ هرچیزی حدی داره!
- مشکل منم همینه که حد هرچیزی رو ندونستم!
+ یک نمونه بگو!
( موهایش را پشت گوش می اندازد)
- عشق!

 

[مبینای شهر قصه ها]

+ مارو از جهنم می ترسونند! خبر ندارند وسط جهنم نشستیم...
( تلویزیون را خاموش می کند)
- بالاخره دیگه...
+ بالاخره چی؟
- باید قبول کرد!
+ نخیر! نخیر! چرا چشم بسته باید قبول کرد؟
- باشه حالا...
+ همین کوتاه اومدن ها باعث شده قلب ها نابود بشوند و دنیا بشه جهنمی! گاهی باید در برابر هزاران حرف وایستاد
- نمیشه با همه جنگید که...
+ ولی میشه سعی خودتو حداقل بکنی
( تلویزیون را روشن میکند)

 

[مبینای شهر قصه ها]

( حلقه را در انگشتش جابه جا میکند)
+ نمیخوای حرف بزنی؟
- چرا...
+ زودباش پس!
- چی شد به اینجا رسیدیم؟
( بدون هیچ واکنشی)
+ نمیدونم و نمیخوام بهش فکر کنم!
- پس تو دنبال یک بهونه ساده بودی!
+ از اولش مال هم نبودیم!
( حلقه را در می آورد از انگشتش و روی میز میگذارد)
- کلیشه ای ترین حرف برای رفتن...

 

[مبینای شهر قصه ها]

(کنترل را می گیرد و تلویزیون را خاموش می کند!)
- واقعا باید زنی که سرکشی میکنه را سرش که سهله! دست و پاهاش رو برید!
( از تو آشپزخونه نگاهی به او می کند و با اعصبانتیت می گوید)
+ اگر اینجوریه به خ*یانت و فلان و بمدان باید سر زن بیچاره بریده بشه که پس هر روز سر شما دست یک زن باید باشه نه؟
( بی اختیار سکوت می کند...)
- چه ربطی داره زن؟
+ ربطش میدونی چیه؟ این که عقل شما مردا فقط یک چیز رو میگه! زن ناقص! زن هیچی نیست جز یک کالا!
- ولی...
+ ولی و اما نداره! هر مجازاتی هست زن و مرد نداره! مرد اگر خ*یانت کنه و مقابلش زن! یک مجازات باید باشه و در ضمن، مرگ حق هیچ موجودی نیست!
- گناه گناهه خ*یانت هم تاوانش مرگه!
(دستمال را روی میز پرت میکند)
+ آره... پس به افکار پوسیده ی خودت ادامه بده! هنوز قدرت یک زن رو درک نکردی! قدرت یک مادر! یک همسر! یک دختر! یک حامی... هنوز تو دوران قاجار دست و پا میزنید!

 

[مبینای شهر قصه ها]

+ دلم برات تنگ شده!
- نزار بشه!
+ دست خودم که بود خیلی کارها می کردم!
- منم همینطور!