دلنوشته تکمیل شده قلمِ احساس | Nafiseh_H

[دختر اخراجی؛]

از گل‌های پرپر شده‌ی باغ خوشبختی می‌نویسم؛
پاییز آمد و سرد شد، گل‌های سوسنم را خشکاند و پرگل‌هایش را با چشم دیدم که چه محزون در باد می‌رقصیدند... .
شاید ناله‌های‌شان را فقط من شنیدم!​

 

[دختر اخراجی؛]

و این‌بار از ناله‌های بی‌صدای دلی می‌نویسم که بی‌ دلبر شده و روزهاست سهمش از عشق شنیدن جوابی از جانب دلبرِ بی‌جانش است و چه‌قدر درد دارد این عشق!​

 

[دختر اخراجی؛]

تکه‌های دفترچه‌ی بدبختی‌ام را به هم می‌چسبانم، این دفتر پر از واژه‌های دل‌تنگی‌ست، شاید همین واژه‌های بی‌جان اما با احساس سنگینش می‌کنند، یا که جوهرِ خشکیده‌ی احساس... .​

 

[دختر اخراجی؛]

این‌بار تمامِ غم و غصه‌هایم را روی قلبِ بی‌‌جان و تکه پاره‌ام می‌نویسم،
گویا کاغذ تحمل حمل این همه غصه و مویه را ندارد که این‌گونه از هر کسره و فتحه‌ای که به‌جای گذاشتم خون فواره می‌زند!​

 

[دختر اخراجی؛]

تا قلم هست نوشتن هم هست، خواندن و خلق کردن هم هست!
و قسم به گفتارِ خالقِ قلم،
نون و القلمِ و ما یسطرون... .
نوشتن زیباست...؛​