آموزشی قهرمان تراژیک کیست؟ همراه با مثال و ویژگی‌ها

[-pariya-]

نقش قهرمان در سقوط خود: قهرمانان تراژیک اغلب به دلیل نقص ذاتی یا اشتباهاتشان سقوط می‌کنند. این نقص، که «هامارتیا» نامیده می‌شود، با مصیبتی که بر سرشان می‌آید گره می‌خورد، حتی اگر این ارتباط ظریف و پیچیده باشد. سقوط ناگهانی از خوشبختی به بدبختی، یا همان «پریپتی»، نتیجه مستقیم این نقص است.

 

[-pariya-]

تناسب نداشتن مجازات و جرم: مجازات قهرمانان تراژیک اغلب متناسب با جرمشان نیست. به عنوان مثال، مجازات کنجکاوی پاندورا بسیار شدیدتر از عمل اوست. این عدم تناسب بین عمل و نتیجه، خواننده را به تامل وا می‌دارد و تراژدی داستان را عمیق‌تر می‌کند.

 

[-pariya-]

افزایش آگاهی در لحظات پایانی: قهرمانان تراژیک معمولاً پس از سقوط و رسیدن به نقطه بدبختی، به اشتباه خود پی می‌برند. این لحظه آگاهی، یا «آناگنورسیس»، نقطه عطف در داستان است، اما متأسفانه بسیار دیر رخ می‌دهد.

 

[-pariya-]

پایان تلخ و ناگزیر: قهرمانان تراژیک پایان خوشی ندارند. با وجود اینکه ممکن است در پایان به نوعی رشد یا آگاهی دست یابند اما سقوط آن‌ها برگشت‌ناپذیر است

 

[-pariya-]

تفاوت بین قهرمان تراژیک و ضدقهرمان چیست؟
اغلب اوقات، قهرمانان تراژیک و ضدقهرمانان با هم اشتباه گرفته می‌شوند. هر دو، الگوهای شخصیتی جالب و پیچیده‌ای هستند؛ اما این دو اصطلاح به دو نوع شخصیت کاملاً متفاوت اشاره دارند.

 

[-pariya-]

به زبان ساده، ضدقهرمان شخصیتی است که با وجود اینکه نقش اصلی داستان را ایفا می‌کند، فاقد ویژگی‌های معمول یک قهرمان است. ممکن است کارهای خوبی انجام دهد، اما انگیزه‌های او لزوماً خیرخواهانه نیست. از سوی دیگر، قهرمان تراژیک معمولاً فردی شرافتمند و قهرمان است، اما یک نقص اساسی در شخصیت او وجود دارد. اهداف او معمولاً پسندیده است، در حالی که اهداف ضدقهرمان اغلب چنین نیستند.

 

[-pariya-]

اگر در حال خلق شخصیت‌ها هستید و می‌خواهید یک قهرمان تراژیک به داستان‌تان اضافه کنید، این نکات به شما کمک خواهد کرد:

لزومی به پایبندی دقیق به فرمول نیست: نوشتن، پیروی کورکورانه از قواعد نیست! اگر می‌خواهید به قهرمانتان پیچش داستانی غیرمنتظره‌ای بدهید یا نشان دهید که او تنها مقصر نیست، این کار را انجام دهید. زیر پا گذاشتن انتظارات مخاطب می‌تواند به یک نقطه عطف داستانی جذاب تبدیل شود.

 

[-pariya-]

عیب تراژیک را نشان دهید، به آن اشاره نکنید: این نکته برای هر نوع نوشتاری کاربرد دارد. به‌جای اینکه به خواننده بگویید قهرمان‌تان لجباز است، با نشان دادن رفتارهایش، این ویژگی را به تصویر بکشید. اصل «نشان دادن، نه گفتن» باعث جذاب‌تر شدن داستان می‌شود و خواننده را به تفکر و درک عمیق‌تر از شخصیت وا می‌دارد.

 

[-pariya-]

قوس داستانی قهرمان خود را با ساختار کلی داستان هماهنگ نمایید: اگر قصد دارید از عناصر دراماتیک کلاسیک تراژدی مانند وضعیت موجود، تغییر سرنوشت، لحظه آگاهی قهرمان در پایین‌ترین نقطه و طنز موقعیتی فراوان استفاده کنید، به دقت زمان بهره‌گیری از این لحظات را سنجیده و برنامه‌ریزی کنید.

 

[-pariya-]

استفاده‌ی نابجا از این عناصر می‌تواند به اوج داستانی آسیب بزند و آن را زودتر از موعد یا به‌کلی از بین ببرد. بنابراین، پیش از شروع نگارش، ساختار داستانی خود را به‌دقت طراحی کنید.