دلنوشته {قَضاءآباد} اثر•سونیا کاربر انجمن رمان بوک•

[سورن]

با گذشت زمان، او به یک هنرمند شناخته‌شده تبدیل شد. آثارش در گالری‌های مختلف به نمایش گذاشته می‌شد و او دعوت‌نامه‌های زیادی برای شرکت در نمایشگاه‌ها دریافت می‌کرد. اما او هرگز فراموش نکرد که چگونه از سایه‌ها به نور رسیده است. او تصمیم گرفت که از موفقیتش برای کمک به دیگران استفاده کند. او کارگاه‌های هنری برگزار کرد و به جوانان کمک کرد تا احساساتشان را از طریق هنر بیان کنند.
او در این کارگاه‌ها، به جوانان یاد می‌داد که چگونه می‌توانند از قضاوت‌ها عبور کنند و به خودشان اعتماد کنند. او می‌خواست که آن‌ها نیز داستان‌هایشان را بگویند و احساساتشان را به اشتراک بگذارند. این کارگاه‌ها برای او به یک سفر جدید تبدیل شد؛ سفری به سمت امید و اعتماد به نفس. او احساس می‌کرد که هر جوانی که به او می‌پیوندد، یک پتانسیل نهفته دارد و او می‌خواهد به آن‌ها کمک کند تا این پتانسیل را کشف کنند.

 

[سورن]

در یکی از کارگاه‌ها، او با دختری آشنا شد که شبیه به خودش بود. این دختر نیز در سایه‌ها زندگی می‌کرد و به شدت تحت تأثیر قضاوت‌های دیگران قرار گرفته بود. او به او گفت: «من نمی‌دانم چگونه باید از این قضاوت‌ها فرار کنم.» و این جمله، قلب او را به درد آورد. او با عشق و محبت به او گفت: «تو قوی‌تر از آنی که فکر می‌کنی. اجازه نده که قضاوت‌ها تو را از بین ببرند.» این کلمات، برای آن دختر مانند یک نور امید در تاریکی بود.
او به تدریج متوجه شد که این دختر، نماینده بسیاری از جوانان است که در سایه‌های قضاوت‌ها زندگی می‌کنند. او تصمیم گرفت که به این دختر کمک کند تا از این قضاوت‌ها عبور کند و به خود اعتماد کند. او به او گفت: «ما می‌توانیم با هم این راه را طی کنیم و به یکدیگر کمک کنیم تا از سایه‌ها بیرون بیاییم.» این کلمات، مانند یک دوستی عمیق در دلشان شکل گرفت و آن‌ها با هم به سفر جدیدی آغاز کردند.

 

[سورن]

او و آن دختر، هر هفته با هم تمرین می‌کردند و احساساتشان را به اشتراک می‌گذاشتند. آن‌ها با هم نقاشی می‌کردند و هر بار که قلم را بر روی بوم می‌کشیدند، احساس می‌کردند که بخشی از بار سنگین قضاوت‌ها را از دوش خود برمی‌دارند. آن‌ها در این سفر، به یکدیگر قوت قلب می‌دادند و به تدریج، اعتماد به نفسشان افزایش می‌یافت. او متوجه شد که این دوستی، نه تنها به او بلکه به آن دختر نیز کمک می‌کند تا از قضاوت‌ها عبور کند و به خود واقعی‌اش برسد.
این دختر به او گفت: «من هرگز فکر نمی‌کردم که بتوانم به این راحتی احساساتم را بیان کنم.» و او با لبخندی پاسخ داد: «این به خاطر دوستی‌مان است. ما با هم قوی‌تر هستیم.» این دوستی، مانند یک شعله در دلشان روشن شد و آن‌ها به تدریج به یکدیگر نزدیک‌تر شدند. او احساس می‌کرد که این دوستی، به او کمک می‌کند تا از قضاوت‌ها فرار کند و به زندگی‌اش ادامه دهد.

 

[سورن]

پایان ​