همگانی لگولاس

[شاهدخت]

در هنگام مواجههٔ گیملی با ائومر، لگولاس از دوستش، گیملی، طرفداری کرد و ائومر را به مرگ تهدید کرد اگر به دورف آسیبی برساند. او گیملی را پشت اسب خود نشاند و تا فنگورن برد. آن‌ها میلی برای رفتن به داخل جنگل نداشتند. همان شب چهره‌ای کلاه پوش در کنارهٔ جنگل خود را نشان داد و لگولاس اولین کسی بود که متوجه فرار اسب‌هایشان شد و همچنین نظر آراگورن را مبنی بر اینکه صدای اسب‌ها مشتاقانه بود و نه از روی ترس تأیید کرد.

 

[شاهدخت]

وقتی که وارد جنگل شدند لگولاس گفت که دوباره در بین این درختان احساس جوانی می‌کند و گفت که در روزهای پیش از این او می‌توانست اوقات خوشی را در آنجا بگذراند. وقتی که آن سه، چهره‌ای کلاه‌پوش را در نزدیکی خود دیدند گمان کردند که همان فرد دیشبی است و هر کدام دست به سلاح‌هایشان بردند ولی آن شخص گفت: «آن کمان را کنار بگذار، ارباب الف.» و کمان لگولاس بی‌درنگ از دستش افتاد ولی بعداً آن را برداشت و وقتی مرد پشتش به آن‌ها بود تیری در کمان گذاشت و خواست که شلیک کند ولی در همان زمان پیرمرد چهرهٔ حود را نشان داد و لگولاس بلافاصله گندالف را شناخت و تیر را به سمت هوا شلیک کرد که در هوا آتش گرفت. گندالف رو به لگولاس کرد و گفت: «دوباره می‌گویم؛ از دیدارتان خوشوقتم، لگولاس»

 

[شاهدخت]

همراه با روهیم
در صحبت با گندالف، لگولاس نقش رهبر را برعهده داشت؛ اولین کسی بود که دربارهٔ مری و پی‌پین سؤال کرد و در مورد فرار معجزه‌آسای گندالف پرسید. بعد از داستان‌ها گندالف پیام گالادریل را به هرکدام از آن‌ها رساند. پیام لگولاس چنین بود:

«لگولاس سبز برگ، ای که در زیر درختان
دیرزمانی به شادی زیسته‌ای. مراقب دریا باش!
اگر فریاد مرغان نوروزی را در ساحل بشنوی
دیگر دلت را در جنگل آرامشی نخواهد بود.»

 

[شاهدخت]

چشمان تیزبین لگولاس بار دیگر به کمک گروه آمد و او از آیزنگارد و ادوراس هر دو، از دور جاسوسی کرد. در دروازهٔ مدوسلد لگولاس تنها کسی بود که سلاح‌هایش را بی‌درنگ بر زمین گذاشت. گیملی با ائومر نمی‌راند مگر لگولاس در کنار آن‌ها می‌بود و لگولاس نیز با خشنودی پذیرفت و ائومر گفت: «لگولاس در سمت چپ من و آراگورن در سمت راستم و کسی را یارای ایستادگی در برابر ما نخواهد بود!»

 

[شاهدخت]

شبِ جنگ، وقتی لگولاس بر شاخ‌آواز ایستاده بود گفت که در اینجا احساس راحتی نمی‌کند ولی گیملی او را آرامش داد و لگولاس اذعان داشت که از اینکه در کنار دورف است بسیار خرسند است. همچنین لگولاس آرزو کرد که ۱۰۰ کماندار الف در اینجا با او می‌بود که بسیار بهتر از کمانداران روهریم هستند. در ابتدای جنگ لگولاس بیست اورک را با تیرهایش کشت و این برای گیملی بسیار سخت بود که در جنگ از الف عقب بی‌افتد وقتی گیملی برای بار دوم به سمت لگولاس رفت و آمارش را گرفت لگولاس ۲۴ و گیملی ۲۱ اورک را کشته بودند. در همان زمان آتش اورتانک دیوار را تخریب کرد و آخرین تیر لگولاس باعث نجات آراگورن شد که بر روی زمین افتاده بود. در انتهای جنگ لگولاس تعداد ۴۱ اورک را کشته بود و گیملی به یک عدد از او جلوتر بود.

 

[شاهدخت]

در راه آیزنگارد لگولاس علاقهٔ زیادی نسبت به هورنها نشان داد و در این باره با گندالف بحثش شد و صدای نارضایتی گیملی را درآورد. لگولاس پس از شنیدن سخنرانی گیملی در مورد غارهای درخشان آگلاروند به او قول داد که با او به آن غارها بیاید اگر گیملی با او به دیدن فنگورن برود. در آیزنگارد او از هم غذایی با گیملی، آراگورن و هابیتها بسیار لذت برد.

 

[شاهدخت]

بازگشت شاه
وقتی آراگورن راه خود را مشخص کرد و گفت که از جادهٔ مردگان می‌گذرد، لگولاس و گیملی با قاطعیت تمام با او همراه شدند.

 

[شاهدخت]

در میان راه‌های مردگان همراه با گروه خاکستری، لگولاس تنها کسی بود (به جز الادان و الروهیر، پسران الروند) که ترسی از مردگان به خود راه نداد و این احتمالاً قدرت الف‌های برین را در دنیای دیدنی‌ها و نادیدنی‌ها اثبات می‌کند؛ ولی او نیز به نحو خود در آن سفر دل‌شکسته شد - وقتی که او در پلارگیر صدای مرغان دریایی را شنید و پیش‌بینی گالادریل به حقیقت پیوست. در آینده وقتی که به داستان این سفر می‌رسیدند لگولاس بازمی‌ایستاد و گیملی می‌گفت: «من علاقه‌ای به یادآوری آن خاطرات ندارم». لگولاس وقتی آراگورن را هنگام رهبری لشکر مردگان دید با خود فکر کرد که آراگورن چه قدرتی می‌داشت اگر از حلقهٔ یگانه استفاده می‌کرد.

 

[شاهدخت]

لگولاس همراه با آراگورن توسط کشتی به نبرد دشت‌های پله‌نور رسیدند و همراه یارانش در آن نبرد شرکت کرد. او در آن جنگ زنده ماند و بارها پس از آن در مورد احتمال تسلط و سلطهٔ انسان‌ها بر زمین با گیملی صحبت کرد.

 

[شاهدخت]

نبرد مورانون و بعد از آن
لگولاس برای آخرین بار در کنار دوستانش در نبرد مورانون شرکت کرد. او شاهد سقوط برج تاریک بود و در جشن قدردانی از کارهای فرودو و سام، در دشت کورمالن شرکت کرد. آن شب او نخوابید و به جنگل رفت و از ترانه‌ای از دریا خواند.