تکمیل شده مجموعه اشعار شبِ سرخم اثر بانوی سرخ

[بانوی سرخ]

​

کد: ۰۰۲
مجموعه اشعار " شبِ سُرخم "

اثر : ن.ح
ژانر : تراژدی
قالب : سپید، بی وزن، تک بیتی!

​

 

[بانوی سرخ]

***
ابرهای سیاه را اندکی لمس
و بر تنم کشیدم تا ماندگار شوند
روح عریانی که با تاریک‌ترین
پوششِ نهان عجین؛
و نور درخشش ماه چشمش را
فرا گرفتند مرا.

 

[بانوی سرخ]

***
شب خواهد مرد
ستاره‌ای نامانده در من
درخششم به تاراجِ مرگِ پوسیده رفت!

 

[بانوی سرخ]

***
این شبی که مرد؛
راهی بود که رفت... .
و جاده‌ای که فراری از من و شب!
راه گلویِ فریب بسته شد،
شب زنده خواهد شد
در هر سپیده‌ی سحرگاه!

 

[بانوی سرخ]

***
شب سُرخ شد
و من گلگون ترم از زیرِ پلک این طبیعت؛
و سرخیِ گونه‌های گل سرخی که عاشق شد
روزی به سیاهیِ شب‌های من خواهد شد،
این حجم از زندگانی تا کجا خواهد مرد؟

 

[بانوی سرخ]

***
خون من از رفتن تو؛
دیوار ریخته بر دیوار!
جان من از رفتن تو...
سیگار هم آغوش با سیگار؟
قلب من از رفتن تو می‌گیرد
دل بود و درد! دل درد... این چگونه درد است؟
این‌گونه مانند شب چهارده سیاه!
این شام برای غریبان تازگی ندارد و من...
همان مرده‌ی امشبِ شهر، قربانیستم!

 

[بانوی سرخ]

***
از خستگی قل میرود روی شعر
فارسی هق میزند هق‌هق
بوی تعفن خاطره‌های بازی بازی
سیگاری خاموش روی گیتار
پیانو ونگ می‌زند از درد
شعری در شبی بیمار
آلوده به خون، به هزاران ابهام... .

 

[بانوی سرخ]

***
تک بیتی‌ام میان قافیه‌ دارانِ جنگنده؛
بی‌پناه بودم و تا بود چنین بود... .

 

[بانوی سرخ]

***
بوسه بر بالشت زنم این شب سرخ
جای شمیم گردنت... .
باشد که هم‌چون تو مرا حاجت دهد!

 

[بانوی سرخ]

***
امشبم حرف می‌زند از سرخ
رنگ باخته و غزل گون است
حرف می‌زند تا صبح
در سپیده فکر رفتن به جنگ با
تابِ خون است!