مجموعه اشعار مجموعه اشعار لیلا کردبچه

[آساهیر]

قورباغه‌ها دمِ غروب نمی‌خوانند

و کلاغ‌های بلاتکلیف روی تابلوی «شنا ممنوع»

به ماهیان مرده فکر می‌کنند

 

[آساهیر]

پشت پلک‌های من امّا زاینده‌رود غمگینی‌ست،

که جاری نیست

و دهانم را خشک کرده‌ست

 

[آساهیر]

می‌خواهم چیزی بگویم، نمی‌توانم

می‌خواهم بروم،

باید بروم،

و برای بردن این‌همه خاطره از این‌شهر

کیف کوچک من جای زیادی ندارد

 

[آساهیر]

چندسال است

که وقتی می‌گویم باران،

واقعاً منظورم باران است

وقتی می‌گویم پاییز،

واقعاً منظورم پاییز است

و وقتی به تو فکر می‌کنم،

واقعاً منظوری ندارم

 

[آساهیر]

چندسال است

که پاییزِ چسبیده به پنجره غمگینم نمی‌کند

از خواندن «عقاید یک دلقک» گریه‌ام نمی‌گیرد

و از عقب‌‌ انداختن چیزی نگران نمی‌شوم

 

[آساهیر]

دیر است دیگر

آن‌قدر مرده‌ای که نگاهم از تو عبور می‌کند

و برای دوباره دیدنت

باید آن‌قدر به عقب برگردم،

تا نسلم منقرض بشود

باید

برسم به روزهایی‌

که جایی

میان خون و خفا شروع به تپیدن کردم

 

[آساهیر]

من

یک قلب قدیمی‌ام

از آن‌هایی‌که سخت عاشق می‌شوند

از آن ساختمان‌های عجیبی‌که هرچه بیشتر می‌لرزند،

محکم‌تر می‌شوند

و یک‌روز می‌بینی به‌سختی می‌خندم

به‌سختی گریه می‌کنم

و این،

ابتدای سنگ‌شدن است

 

[آساهیر]

بی هیچ منظوری به تو فکر می‌کنم

و بی‌هیچ‎دلیلی متشکرم که دوباره پاییز است

متشکرم که هوا بارانی ست

و با این‌حال

حرف دوباره‌ای با تو ندارم

 

[آساهیر]

مثل دلقک بی‌دلیلی

با سنگی نهصدهزار‌ماهه در سی*ن*ه

که رقت‌انگیزترین هق‌هقش را بر چهره کشیده‌است

در پیاده‌روهای پاییزهای دوباره نشسته‌ا‌ست

و برایش مهم نیست

سکه‌هایی‌که در کلاهش می‌اندازند،

تقلبی‌ست

 

[آساهیر]

یک روز برمی‌گردی که باد

تمام آدم ها را برده است