مجموعه اشعار مجموعه اشعار لیلا کردبچه

[آساهیر]

جاده‌ها مثل کلاف سردرگمی دور خود پیچیده‌اند

و زمین

یک گلوله کاموایی بزرگ شده است

که برای تنهایی عصرهای یخ بندانت

خیالبافی می‌کند

 

[آساهیر]

عادت کرده‌ایم آنقدر که یادمان رفته است

شب مثل سیاهی موهایمان می‌پرد

و یک روز آنقدر صبح می‌شود

که برای بیدار شدن دیر است

 

[آساهیر]

لابد دوستت دارم هنوز

که هنوز

فکر می‌کنم

از هزار و صد نسخه‌ی این شعر

یک نسخه را

تو به خانه می‌بری

و تو تنها تو می‌فهمی

چند جای این شعر،

خط خورده است.

 

[آساهیر]

به خاطر مردم است که می گویم

گوش هایت را کمی نزدیک دهانم بیاور!

 

[آساهیر]

دنیا دارد از شعرهای عاشقانه تهی می شود

و مردم نمی دانند

چگونه می شود بی هیچ واژه ای

کسی را که این همه دور است

این همه دوست داشت

 

[آساهیر]

و دستان تو

بداهه ای گرم و به‌هنگام بود

که در ذهن گنجشکان زمستان دیده نمی‌گنجید

 

[آساهیر]

آمدی با سخاوت دستانت

و از کنار ناخن‌هایم، برگ‌های تازه جوانه زد

بر چند شاخگی موهایم

گنجشک‌های جوان لانه ساختند

و آوازهای تازه آموختم

 

[آساهیر]

به آینه گفتم فرصت کم است

وقتی برای شمردن بهارهای رفته نمانده است

دستی به موهایم بکش

هرطور شده باید این فصل

زیبا بمانم.

 

[آساهیر]

صبح است

صبح خیلی زود

و بیدار شده ام

تا دوست داشتنت را

زودتر از روزهای قبل

شروع کنم.

 

[آساهیر]

فردا صبح بیدار می شوم

و فراموش می کنم بارها دوستت داشته ام