همگانی محفل شعــر:)

[اوین]

امشب ای ماه به درد دل من تسکینی
آخر ای ماه تو همدرد من مسکینی

کاهش جان تو من دارم و من می‌دانم
که تو از دوری خورشید چه ها می‌بینی

شهریار

 

[اوین]

دَرد دارد که خودت علتِ لبخند شوی
و دلت در همه حالات پُر از غم باشد

 

[اوین]

چو نقش پا که محو شد به سیل رهگذران

نشست در دل من جای مهر، سردی و خار

نمی‌خرم دگر آن قول‌های باطل را

که سوختن ز تو آموخت، این دل بیمار

 

[اوین]

باز سرما خوردم و وامانده در کنج اتاق
تب مرا در بر گرفته همچو هیزم در اجاق

 

[سرگذشته]

زین بیش مپیچ و مکن از گردش ایام

کز هر چه گذشت، همچنان است جهان روان است

گر صبر کنی، که سر به هر چاهی نیست

آن چشمه که در دل صخره است، آب روان است

بگذار که تیغ از اثر رنج مصفا شد

هر تیزی که در غلاف است، در کار زمان است

آن سرو که از ریشه به سختی برون آمد

در باغ زمان، سرو بلند و چمان است.