آموزشی مراحلی برای نوشتن رمان معمایی

[Nella]

رشته‌ی سرنخ‌ها را دنبال کنید و آن‌ها را به هم وصل کنید
با چنگک موفق شده‌اید خواننده را به دام بیندازید! حالا برای اینکه او را درگیر نگه دارید، باید پیرنگ داستان را بر اساس سرنخ‌ها سازماندهی کنید.

 

[Nella]

در این راستا، به «منحنی فیشته‌» مراجعه کنید، ساختاری روایی که بر افزایش کشمکش، تنش و بحران‌های کوچک تأکید دارد.

 

[Nella]

منحنی فیخته (Fichtean Curve) توسط جان گاردنر در کتاب «هنر داستان‌نویسی» که در سال ۱۹۸۳ منتشر شد، مطرح گردید. در حالی که مفاهیم اولیه شامل افزایش تنش (rising action)، اوج داستان (climax) و فروکش کردن (falling action) مدت‌ها پیش از جان گاردنر وجود داشتند، او اولین کسی بود که این ایده‌های پراکنده در مورد ساختار پیرنگ را در یک چارچوب واحد و ساده گردآوری کرد.

 

[Nella]

ایده این است که خواننده را مشتاق به دانستن بیشتر نگه داریم. شما باید پیرنگ خود را به گونه‌ای سازماندهی کنید که هر سرنخ جدید، تنش را افزایش دهد تا به اوج داستان برسید. این لحظه زمانی رخ می‌دهد که سرنخ کلیدی ظاهر می‌شود یا کارآگاه شما به اهمیت یک سرنخ فراموش‌شده پی می‌برد. آنچه در آن نقطه اتفاق می‌افتد، به پایان رمان شما منجر می‌شود.

 

[Nella]

دادن زمان فکر به کارآگاه شما
ممکن است بخواهید داستان خود را تا حد امکان پر از اکشن کنید، اما گاهی اوقات کند شدن نیز مهم است. علاوه بر گنجاندن صحنه‌های اکشن به صحنه‌های کندتر مثل بررسی صحنه جرم برای سرنخ‌های فیزیکی و صحبت با مظنونان برای به دست آوردن اطلاعات بپردازید. و یا صحنه هایی که کاراگاه‌ها در حال فکر کردن یا صحبت در مورد تئوری خود در مورد پرونده هستند؛ این صحنه‌ها به خواننده اجازه می‌دهند تا در ذهن کارآگاه غوطه‌ور شده و سیر تفکرات و تئوری‌های او را در مورد پرونده دنبال کند.

 

[Nella]

این نوع صحنه‌ها به شما فرصتی می‌دهند تا به خواننده نشان دهید که تحقیقات به کجا می‌رود (شما حتی می‌توانید با اشتباه کردن کارآگاه و گاهی اوقات اشتباه کردن، خواننده را گمراه کنید)، و همچنین مهارت‌های ویژه‌ای را که او را به یک کارآگاه خوب تبدیل می‌کند، به نمایش بگذارید.

 

[Nella]

از سرنخ‌های گمراه کننده غافل نشوید
در نگاه اول، ممکن است تصور کنید که سرنخ‌های گمراه کننده در رمان‌های معمایی قتل، خواننده را به بیراهه می‌کشانند و از کشف حقیقت دور می‌کنند. اما در واقع، این سرنخ‌ها، زمانی که به درستی طراحی شده باشند، می‌توانند به جذابیت داستان بیافزایند و خواننده را درگیر معمای پیچیده داستان نگه دارند. به همین دلیل است که این عنصر، به عنوان ابزاری امتحان شده و کارآمد، جایگاه خود را در این ژانر حفظ کرده است.

 

[Nella]

سرنخ‌های فریبنده، همچون تار عنکبوت، خواننده را در لابیرنتی از رمز و راز گرفتار می‌کنند. گام به گام، تنش بالا می‌گیرد و سرعت روایت افزایش می‌یابد. این کشمکش نفس‌گیر، امضای ژانر معمایی است و خواننده را تا آخرین لحظه در ابهام نگه می‌دارد.

 

[Nella]

در خلق یک رمان معمایی جذاب، به کارگیری المان‌های زیر می‌تواند هیجان و کشش داستان را دوچندان کند:

 

[Nella]

شخصیت همدست: شخصیتی که در ابتدا همدست قاتل به نظر می‌رسد، اما در ادامه داستان بی‌گناهی او آشکار می‌شود. این حقه کلاسیک، خواننده را تا انتها درگیر حدس و گمان نگه می‌دارد.