مردم شناسی ایران مردم خوزستان

[هآنی؛]

تنبان قری:

برای دوخت آن ۱۰ متر پارچه نیاز است. پارچه مورد استفاده این نوع تنبان معمولا ضخیم است. این نوع پارچه ها از تنوع رنگ برخوردارند. در بالای این نوع پوشاک، برای رد کردن بند تنبان قسمتی تعبیه شده است.

 

[هآنی؛]

هنگام بسته شدن بند شلوار قری، بر روی کمر، به علت پهنای زیاد پارچه، چینهای متعددی بر روی آن ایجاد می شود. لبه شلوار قری به وسیله نوار رنگی با نام محلی گرزgerz تزیین می شود.

 

[هآنی؛]

زیر پیراهن:

بالا پوشی زنانه که از حدود ۵/۲متر پارچه تهیه می شود. پیراهن دارای آستینهای ساده و آزاد و یقه گرد است. لبه های زیر پیراهن توسط نوار رنگی تزیین می شود.

 

[هآنی؛]

پیراهن:

بالا پوشی که از حدود ۵/۳ متر پارچه تهیه می شود. پیراهن دارای یقه هفتی و چاکی است که از دو طرف از کمر به پایین می باشد. پارچه پیراهن از بهترین جنس مخملی انتخاب می شود. لبه های پیراهن را با نوار رنگی و سکه تزیین می نمایند.

 

[هآنی؛]

جلیقه:

پوشاکی است بدون آستین که از جلو باز می باشد و بر روی پیراهن پوشیده می شود. پارچه آن نیز از مخمل تهیه می شود و لبه های آن با نوارهای رنگی و سکه تزیین می شود. دو جیب نیز در قسمت پایین جلیقه تعبیه شده است.

 

[هآنی؛]

پوشاک سنتیِ زنانِ لر و بختیاری:

لچک:

روسری است که عمدتا از پارچه های سفید (تترون)تهیه می شود. برای دوخت آن، قاعده پارچه مستطیل شکلی به وسیله پارچه نیم دایره ای دوخته می شود. به لبه های آزاد لچک، بند هایی نیز دوخته می گردد. این بند به وسیله مهره های رنگی با نام محلی بوناbuna مزین شده و نوک هر مهره نیز توسط سکه، مهره ها و الماس های مصنوعی تزیین می شود تا آویزی زیبا، شکل گیرد.

 

[هآنی؛]

به پشت لچک، پارچه ای مربع شکل تزیین شده با منجوق و نوارهای رنگی آویخته می شود، به این زیور زنانه “پی سری” یا” زلزله” یا” مونجاق” می گویند. بندی به طول ا تا ۵/۱ متر مزین به مهره، سکه و الماسهای مصنوعی با سنجاق قفلی به دوطرف لچک، وصل می گردد. این زیور از پشت به حالت آویزان می باشد و به “بند سیزن”معروف است. زنان بختیاری هنگام بستن لچک، دو قسمت از گیسوی خود را از طرفین جدا کرده و از دو طرف چهره خود و از زیر بند لچک می گذرانند. که این نوعی آرایش زنانه محسوب می شود. این نوع پوشاک بیشتر در آیین های شاد مورد استفاده قرار می گیرد.

 

[هآنی؛]

مِی نا:

روسری بلندی که از ۵ متر پارچه تهیه می شود و مستطیل شکل است. مینا را با سنجاق به پشت لچک وصل می کنند. یکی از گوشه های مینا از روی شانه رد شده و بر روی شانه دیگر با سنجاق قفلی مهار می شود.

 

[هآنی؛]

تیگ بند:

دستمال سیاهیست که زنان عزادار به پیشانی می بندند.

 

[هآنی؛]

پوشاک سنتیِ زنانِ لر و بختیاری – پاپوش:

در اصطلاح محلی لری و بختیاری به پاپوش،”پاوزارpawezar”می گویند. از معروفترین پاپوشهای زنان لر و بختیاری می توان از کفش های چرمی ِ زنانه موسوم به “اُرسی”نام برد که در قدیم به رنگ سفید بودند. اُرسی از جنس پلاستیک هم ساخته می شد.