مشاعره مشاعره با اشعار شاعران

[پایان]

‌
ای جان و جهان تو را ز جان می‌طلبم
سرگشته تو را گرد جهان می‌طلبم
تو در دل من نشسته‌ای فارغ و من
از تو ز جهانیان نشان می‌طلبم

 

[amir mohamad]

معشوقه و عشق عاشقان یک نفس است
رو هم نفسی جو، که جهان یک نفس است

با هم نفسی گر نفسی بنشینی
مجموع حیات عمر آن یک نفس است

 

[پایان]

تیر مژگانت همان خون دلم می‌ریزد
ستم غمزه خونخوار همانست همان

چشم مسـ*ـت تو همان راهزن دین و دلست
فتنه نرگس خمار همانست همان

 

[Tara Motlagh]

نفس برآمد و کام از تو بر نمی‌آید
فغان که بخت من از خواب در نمی‌آید

در این خیال به سر شد زمان عمر و هنوز
بلای زلف سیاهت به سر نمی‌آید

 

[پایان]

دهد اگرچه برون در بی‌شمار صدف

تو آن دری که برون ناید از هزار صدف

 

[amir mohamad]

فراز و شیب بیابان عشق دام بلاست
کجاست شیردلی کز بلا نپرهیزد

تو عمر خواه و صبوری که چرخ شعبده باز
هزار بازی از این طرفه‌تر برانگیزد

 

[پایان]

در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز
چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

 

[Tara Motlagh]

دل و دین و عقل و هوشم همه را بر آب دادی
ز کدام باده ساقی به من خراب دادی

همه سرخوش از وصالت من و حسرت و خیالت
همه را ش.راب دادی و مرا سراب دادی

 

[پایان]

یادگاری به تو بدهیم دل تنگ و به راه

یادگار از تو به جز انده عشقت نبریم

 

[amir mohamad]

یادگاری به تو بدهیم دل تنگ و به راه

یادگار از تو به جز انده عشقت نبریم

می خرامد غزلی تازه در اندیشه ی ما
شاید آهوی تو رد می شود از بیشه ی ما

دانه ی سرخ اناریم و نگه داشته اند
دل چون سنگ تو را در دل چون شیشه ی ما