مشاعره مشاعره با اشعار مولانا

[amir mohamad]

وای آن دل که ز عشق تو در آتش نرود
همچو زر خرج شود هیچ به کانی نرسد

دستان کسی دست زنان کرد مرا
بی‌حشمت و بی‌عقل روان کرد مرا

حاصل دل او دل مرا گردانید
هر شکل که خواست آنچنان کرد مرا

 

[پایان]

دلبر و یار من تویی رونق کار من تویی
باغ و بهار من تویی بهر تو بود بود من

 

[amir mohamad]

نفسی وجود دارم که تو را سجود ارم
که سجود توست جانا دعوات مستجابم

 

[پایان]

من از عالم تو را تنها گزیدم
روا داری که من غمگین نشینم

 

[amir mohamad]

ما را به تو سریست که ک.س محرم آن نیست
گر سر برود سر تو با ک.س نگشاییم

ما را نه غم دوزخ و نه حرص بهشت است
بردار ز رخ پرده که مشتاق لقاییم

 

[پایان]

می ده گزافه ساقیا تا کم شود خوف و رجا

گردن بزن اندیشه را ما از کجا او از کجا

 

[amir mohamad]

ان که بی باده کند جان مرا مسـ*ـت کجاست
وان که بیرون کند از جان و دل ام دست کجاست
وانکه سوگند خورم جز به سر او نخورم
وان که سوگند من و توبه ام اشکست کجاست

 

[پایان]

تو از خواری همی‌نالی نمی‌بینی عنایت‌ها

مخواه از حق عنایت‌ها و یا کم کن شکایت‌ها

 

[amir mohamad]

ای دل اگرت طاقت غم نیست برو
آوارهٔ عشق چون تو کم نیست برو
ای جان تو بیا اگر نخواهی ترسیدبرو
میترسی کار تو هم نیست برو

 

[پایان]

ور خود برآید بر سما کی تیره گردد آسمان
کز دود آورد آسمان چندان لطیفی و ضیا

خود را مرنجان ای پدر سر را مکوب اندر حجر
با نقش گرمابه مکن این جمله چالیش و غزا