مشاعره مشاعره با اشعار مولانا

[amir mohamad]

ان یار که عقلها شکارش میشد
وان یار که کوه بیقرارش میشد

گفتم که سر زلف بریدی گفتا
بسیار سر اندر سر کارش میشد

 

[پایان]

دانی که امروز از چه زردم

ای تو همه شب حریف نردم

 

[amir mohamad]

مسـ*ـت میدانم ز میدانم خراب
شیشه مشکن مسـ*ـت میدان را مکش

شمس تبریزی تویی سلطان من
بازگشتم باز سلطان را مکش

 

[پایان]

شمع جهان دوش نبد نور تو در حلقه ما

راست بگو شمع رخت دوش کجا بود کجا

 

[amir mohamad]

ای آنکه نیافت ماه شب گرد ترا
از ماه تو تحفه‌ها است شبگرد ترا

هر چند که سرخ روست اطراف شفق
شهمات همی شوند رخ زرد ترا

 

[پایان]

اي صاحب صد دستان بي‌گاه شد از مستان
احداث و گرو بستان آهسته که سرمستم

 

[amir mohamad]

ما بيرون را ننگريم و قال را
ما درون را بنگريم و حال را
موسيا آداب ‏دانان ديگرند
سوخته جان و روانان ديگرند
ملت عشق از همه دين‏ها جداست‏
عاشقان را ملت و مذهب خداست

 

[پایان]

تا چند خرقه بردرم از بیم و از امید
درده شراب و واخرام از بیم و از امید

پیش آر جام آتش اندیشه سوز را
کاندیشه‌هاست در سرم از بیم و از امید

 

[amir mohamad]

دانه نمود دام تو در نظر شکار دل
خانه گرفت عشق تو ناگه در جوار جان

نیم حدیث گفته شد نیم دگر مگو خمش
شهره کند حدیث را بر همه شهریار جان

 

[پایان]

نباشد عیب پرسیدن تو را خانه کجا باشد

نشانی ده اگر یابیم وان اقبال ما باشد