مشاعره مشاعره با حرف "الف"

[mobina01]

از مهر خود و کین تو در تابم من
در چشم تو گوئی به میان آبم من

یا من گنهی کردم و در خشمی تو
یا تو دگری داری و در خوابم من

 

[پایان]

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

 

[amir mohamad]

ای ملائک كه به سنجیدن ما مشغولید
بنویسید كه اندوه بشر بسیار است

ساقه‌های مژه‌ام از وزش آه نسوخت
شكر در جنگل ما هیزم تر بسیار است

 

[Tara Motlagh]

آتش زدی به جان و دل بی‌قرار من
آیا دلت نسوخت به حال نزار من

گاهی رقیبِ سنگ‌دلم را نظاره کن
با سنگ او مگر بشناسی عیارِ من

چون فرش پیشِ پای تو بودم تمامِ عمر
چشمت ولی نخورد به نقش و نگارِ من

 

[پایان]

اگر حکایت بهرام گور می‌پرسی
شکار گور شد ای دوست عاقبت بهرام

ز غم مباش غمین و مشو ز شادی شاد
که شادی و غم گیتی نمیکنند دوام

 

[amir mohamad]

ای خوشا روزی که ما معشوق را مهمان کنیم

دیده از روی نگارینش نگارستان کنیم

 

[پایان]

از درد می نالیدو میگفت زندگی زیباست
دنیا اگر بدشد چون تقصیر آدمهاست

 

[amir mohamad]

ای خوشا روزی که ما معشوق را مهمان کنیم

دیده از روی نگارینش نگارستان کنیم

 

[پایان]

آیینه‌ایم و غیر حقیقت نگفته‌ایم
در ما به ‌قدر یک سر سوزن نفاق نیست

هرگز دو لفظ را مترادف گمان مکن
جایی که عشق نیست؛ «جدایی»، «فراق» نیست!

 

[ill_mah]

اعتبار واژه ی درد زمین می افتاد
همه ی هیبت یک مرد زمین می افتاد

چون عقابی که پرش می شکند
سعی بیهوده نمیکرد، زمین می افتاد

این همان برگ پر از شوق بهاری است ولی
خشک و بی حوصله و زرد زمین می افتاد

بدن زخمی سهراب پر از غربت و درد
پیش پاهای هماورد زمین می افتاد

تو خودت دیدی و انگار نه انگار کسی
موقع گفتن "برگرد" زمین می افتاد

لحظات آخرش بود به تو میخندید
سعی بیهوده نمیکرد،زمین می افتاد