مشاعره مشاعره با حرف "الف"

[پایان]

این بوی بهشت است که پیچیده و یا باد
آمیخت نفس را به نفس های تو آرام

 

[Tara Motlagh]

از این جهنم سوزان دگر چه باک مرا
كه آرمیده دلم در بهشت صحبت تو

 

[پایان]

از ازل یافت به نزدت همه دلها آرام.
هم چو مجنون که شود در بر لیلا آرام.

 

[Tara Motlagh]

از عشق بپرهیز که صد راهزن اینجاست
آیند به این گردنه‌ها قافله‌ها کم

 

[پایان]

اثری آه سحر در تو ندارد، فریاد

ور نه آه سحری را اثری نیست که نیست

 

[Tara Motlagh]

ای خنده‌های دلکشِ روشنگرت مرا
تنها ستاره‌های شبِ زیستن! بخند

 

[ill_mah]

اگر تو برفکنی در میان شهر نقاب
هزار مؤمن مخلص درافکنی به عقاب

که را مجال نظر بر جمال میمونت
بدین صفت که تو دل می‌بری ورای حجاب

درون ما ز تو یک دم نمی‌شود خالی
کنون که شهر گرفتی روا مدار خراب

به موی تافته پای دلم فروبستی
چو موی تافتی ای نیکبخت روی متاب

تو را حکایت ما مختصر به گوش آید
که حال تشنه نمی‌دانی ای گل سیراب

اگر چراغ بمیرد صبا چه غم دارد
و گر بریزد کتان چه غم خورد مهتاب

دعات گفتم و دشنام اگر دهی سهل است
که با شکردهنان خوش بود سؤال و جواب

کجایی ای که تعنت کنی و طعنه زنی
تو بر کناری و ما اوفتاده در غرقاب

اسیر بند بلا را چه جای سرزنش است
گرت معاونتی دست می‌دهد دریاب

اگر چه صبر من از روی دوست ممکن نیست
همی‌کنم به ضرورت چو صبر ماهی از آب

تو باز دعوی پرهیز می‌کنی سعدی
که دل به ک.س ندهم کُلُّ مُدِّعٍ کَذّاب

سعدی

 

[ill_mah]

اگر قدری فقط شرمنده از رنجاندنم هستی

در آغوشم بگیر ای مرگ! حالا وقت جبران است

 

[ill_mah]

از باغ جهان رَخت ببستیم و گذشتیم
شاخی ز درختی نشکستیم و گذشتیم

دامن‌کشِ ما بود فریبِ غم ناموس
زین کشمکش بیهده رستیم و گذشتیم

هر گه که به ما راحتیان راه گرفتند
لختی دل آن طایفه جستیم و گذشتیم

پا بست در آتش زدن و رفتن از این دشت
خود را به دل سوخته بستیم و گذشتیم

گفتند که از کعبه گذشتن نه ز هوش است
گفتیم که ما مردم مستیم و گذشتیم

صد جا به کمند آمده بودیم در این راه
چون برق ز بند همه جستیم و گذشتیم

هر گاه که چشم من و عرفی به هم افتاد
در هم نگرستیم و گرستیم و گذشتیم

 

[پایان]

این روزها حال و هوایم نا به سامان است
دنیای من اطراف دیوار دو زندان است