مشاعره مشاعره با حرف "الف"

[پایان]

ار کـــوی تــو نـشـیـنـم
خـواهـم کـه چـه بـیـنـم؟
رخـســـار تـو یـارا
گــر مـــاهـــی زمـــیــنــم

 

[ill_mah]

ابری که می‌گذشت به آهنگ گریه گفت:
دنیا مکان «ماندن» ما نیست، «بگذریم»

 

[پایان]

ای عجب از دوستان رنگ رنگ
در خفا چون دشمنان اهل جنگ
ای عجب از دشمنان دوست رو
کز پی ات صف می کشند هر سوی سو

 

[ill_mah]

آمد بر من، که؟ یار، کی؟ وقت سحر
ترسنده، ز که؟ ز خصم، خصمش که؟ پدر

دادمش دو بوسه، بر کجا؟ بر لب تر
لب بد؟ نه، چه بد؟ عقیق، چون بد؟ چو شکر

 

[پایان]

ای صبا با دست تو زلف خم یار آمده
خوش خبر باشی و خرّم، بوى دلدار آمده

 

[Tara Motlagh]

از بهشت افتاد بیرون آدم و خندان نشد
چون نگریم من که از دلدار دورافتاده ام

 

[پایان]

از چشمت افتادم دل و جانم شکسته
قلبم غرورم دین و ایمانم شکسته
با یک سقوط از قله ی اوج نگاهت،
دست و سر و پا، چنگ و دندانم شکسته

 

[Tara Motlagh]

از آسمان و زمین آن‌چه رنج می‌بردیم
به قدر ناخن رنجی که می‌بریم نبود

 

[ill_mah]

ای رقیب، از منعِ ما بُگذر، که جانبازانِ عشق
از سرِ جان بُگذرند، اما زِ جانان نگذرند

 

[پایان]

انکه با دل امد و دلدار شد
جان به درگه داد و چون جاندار شد

دیده بر هم زد تا خویشتن
از درون خویشتن بیدار شد