مشاعره مشاعره با حرف "الف"

[ill_mah]

ای شعر !
چه می‌فهمی از این حال خرابم؟

دست از سرِ این
شاعــــرِ کم حوصله بردار

 

[ill_mah]

این و آن هیچ مهم نیست چه فکری بکنند
غم نداریم،بزرگ است خدای خودمان...

 

[پایان]

ای گل تازه که بویی ز وفا نیست ترا

خبر از سرزنش خار جفا نیست ترا

 

[Tara Motlagh]

آرام شده‌ام
مثل درختی در پاییز
وقتی تمام برگ‌هایش را
باد برده باشد

 

[پایان]

آمد خبر از آمدن یار ملک خوی

افتاد هزاران دل عاشق به تکاپوی

پرسید گل از بلبل خوش لهجه قاصد

کو کی رسد از ره فکند دیده بدین سوی

صد ضربه به هر ثانیه در قلب من افزود

آن یار پریچهر ملک روی خرد بوی

 

[Tara Motlagh]

آنقدر دیر آمدی تا عاقبت پاییز شد
کاسه ی صبرم از این دیر آمدن لبریز شد

تیر دیوانه شد و مرداد هم از شهر رفت
از غمت شهریورِ بیچاره حلق آویز شد

مهر با بی مهری و نامهربانی میرسد
مهربانی در نبودت اندک و ناچیز شد

بی تو یک پاییز ابرم، نم نمِ باران کجاست
بی تو حتّی فکر باران هم خیال انگیز شد

کاش میشد رفت و گم شد در دل پاییز سرد
بوی باران را تنفّس کرد و عطر آمیز شد

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
آنقدر دیر آمدی تا عاقبت پاییز شد

 

[پایان]

ای قلم هستی بسی زیبا گهر

برگرفته علم از تو بال و پر

هیچ می دانی که والایی قلم

چون خدا بر نام تو خورده قسم

 

[Tara Motlagh]

اردیبهشتم در تب پاییز، گم شد
در برگ‌ریزان‌های‌ وهم آمیز گم شد

 

[پایان]

آن عشق که در پرده بماند به چه ارزد
عشق است و همین لذت دیدار و دگر هیچ

 

[Tara Motlagh]

آسمانش را گرفته تنگ در آغوش
ابر با ان پوستین سردِ نمناکش
باغ بی‌برگی
روز و شب تنهاست
با سکوت پاکِ غمناکش
سازِ او باران، سرودش باد
جامه‌اش شولای عریانی‌ست
ور جز اینش جامه‌ای باید
بافته بس شعله زر تار، پودش باد