مشاعره مشاعره با حرف "ب"

[ill_mah]

بیماریِ من ، شد سبب پرسشِ معشوق
می‌میرم از این غم که چرا بهترم امشب

 

[Tara Motlagh]

بفروش رفاقت را، من از تو نمی‌‌رنجم
بس نیست همین کیفر؟‌ ای دوست خداحافظ

 

[ill_mah]

بس که دل‌ها از تماشایِ تو گردیده‌ست آب
از سرِ کویِ تو بی‌کشتی گذشتن مشکل است!

 

[نیما نصر]

بسیار پیش‌تر از امروز
دوستت داشتم در گذشته‌های دور
آنقدر دور
که هروقت به‌یاد می‌آورم
پارچ بلور کنار سفره‌ی من
اِبریق می‌شود
کلاه کَپی من، دستار
کت و شلوارم، ردای سفید
کراواتم، زنّار
اتاق، همین اتاق زیرشیروانی ما، غار
غاری پر از تاریک و صدای بوسه‌های ما

و قرن‌های بعد تو را هم‌چنان دوست خواهم داشت
آن‌قدر که در خیال‌بافی آن‌همه عشق
تو در سفینه‌ای نزدیک من
من در سفینه‌ای دیگر، بسیار نزدیک‌تر از خودم با تو
دست می‌کشیم به گونه‌های هم
بر صفحه‌ی تلویزیون.

 

[ill_mah]

به نسیمی، ز هم اوراقِ دلم می‌ریزد
به تأمل، گذر از نخلِ خزان‌دیده‌ی من

 

[Tara Motlagh]

بعد از خروجم از بهشت، هم مسـ*ـت هستم هم خمار
آدم همین جا خلق شد، در رقص جبر و اختیار

 

[ill_mah]

به خداحافظی تلخ تو سوگند، نشد
که تو رفتی و دلم ثانیه ای بند نشد

 

[Tara Motlagh]

بامدادن که کبوترها
بر لب پنجره باز سحرغلغله می‌آوازند
جان گلرنگ مرا بر سر دست بگیر
به تماشاگه پرواز ببر
آه... بشتاب که هم پروازان
نگران غم هم پروازند
ارغوان، بیرق گلگون بهار
تو برافراشته باش

 

[نیما نصر]

با خودم فکر می کنم
اصلا چرا باید رباب ، با آب هم قافیه باشد
روضه خوان ها زیادی شلوغش می کنند
حرمله آنقدر ها هم که می گویند تیر انداز ماهری نبود
هدف های روشنی داشت
چشم عباس گلوی تو سی*ن*ه ی حسین
تنها تو بودی که خوب فهمیدی
استخوانی که در گلوی علی بود سه شعبه داشت
شش ماه علی بودن را طاقت آوردی
خون تو جاذبه ی زمین را بی اعتبار کرد
حالا پدرت یک قدم سوی خیمه می رود بر می گردد
می رود بر می گردد
می رود...
با غلاف شمشیر برایت از خاک گهواره ای بسازد
تادیگر صدای سم اسب های وحشی از خواب بیدارت نکند
رباب می رسد از راه
با نگاه
با یک جمله ی کوتاه
آقا خودتان که سالمید ان شاالله.

 

[ill_mah]

به صورتی که تویی کمتر آفریده خدا
تورا کشیده و دست از قلم کشیده خدا