مشاعره مشاعره با حرف "ب"

[amir mohamad]

بگذار که این باغ درش گم شده باشد
گل ‌های ترش برگ و برش گم شده باشد
جز چشم به راهی به چه دل خوش کند این باغ
گر قاصدک نامه برش گم شده باشد
باغ شب من کاش درش بسته بماند
ای کاش کلید سحرش گم شده باشد

 

[آراد]

بعد از این دستِ من و دامنِ آن سروِ بلند

که به بالایِ چَمان از بُن و بیخَم بَرکَنْد

 

[amir mohamad]

بعد از این دستِ من و دامنِ آن سروِ بلند

که به بالایِ چَمان از بُن و بیخَم بَرکَنْد

بگذار که این باغ درش گم شده باشد
گل ‌های ترش برگ و برش گم شده باشد

جز چشم به راهی به چه دل خوش کند این باغ
گر قاصدک نامه برش گم شده باشد

باغ شب من کاش درش بسته بماند
ای کاش کلید سحرش گم شده باشد

 

[آراد]

بگذار که این باغ درش گم شده باشد
گل ‌های ترش برگ و برش گم شده باشد

جز چشم به راهی به چه دل خوش کند این باغ
گر قاصدک نامه برش گم شده باشد

باغ شب من کاش درش بسته بماند
ای کاش کلید سحرش گم شده باشد

بنال بلبل اگر با مَنَت سرِ یاریست

که ما دو عاشق زاریم و کارِ ما زاریست

 

[amir mohamad]

بنال بلبل اگر با مَنَت سرِ یاریست

که ما دو عاشق زاریم و کارِ ما زاریست

برداشت بت من از سر آن چتر سیاه
زان پس که دل سپاه بس برد ز راه

عمدا بر صوفیان شد آن شمع سپاه
تا توبه صوفیان کند نیز تباه

 

[آراد]

برداشت بت من از سر آن چتر سیاه
زان پس که دل سپاه بس برد ز راه

عمدا بر صوفیان شد آن شمع سپاه
تا توبه صوفیان کند نیز تباه

به قیاس درنگنجی و به وصف درنیایی

متحیرم در اوصاف جمال و روی و زیبت

 

[amir mohamad]

به قیاس درنگنجی و به وصف درنیایی

متحیرم در اوصاف جمال و روی و زیبت

به غیر از عشق اگر آیین دیگر دلنشین می شد
به ذوق سوختن می داشتم آیین هندو را

 

[آراد]

به غیر از عشق اگر آیین دیگر دلنشین می شد
به ذوق سوختن می داشتم آیین هندو را

به صدق کوش، که خورشید زایَد از نَفَسَت

که از دروغ سیه روی گشت صبحِ نخست

 

[amir mohamad]

به صدق کوش، که خورشید زایَد از نَفَسَت

که از دروغ سیه روی گشت صبحِ نخست

با کمال قرب، از جانان دل ما غافل است
زنده از دریاست ماهی و ز دریا غافل است

آسمان سنگدل از گریه ما غافل است
گوش سنگین صدف از جوش دریا غافل است

 

[آراد]

با کمال قرب، از جانان دل ما غافل است
زنده از دریاست ماهی و ز دریا غافل است

آسمان سنگدل از گریه ما غافل است
گوش سنگین صدف از جوش دریا غافل است

بر آستان تو مشکل توان رسید آری

عروج بر فلکِ سروری به دشواریست