مشاعره مشاعره با حرف "ب"

[فرهاد آزادی]

باز عشق آمد و کار دل ازو مشکل شد
هر چه تدبیر خرد بود همه باطل شد

خواستم عشق بتان کم شود، افزون گردید
گفتم آسان شود این کار بسی مشکل شد

بگذار تا مقابل روی تو بگذریم
دزدیده در شمایل خوب تو بنگریم

شوق است در جدایی و جور است در نظر
هم جور به که طاقت شوقت نیاوریم

 

[amir mohamad]

بگذار تا مقابل روی تو بگذریم
دزدیده در شمایل خوب تو بنگریم

شوق است در جدایی و جور است در نظر
هم جور به که طاقت شوقت نیاوریم

با غبار راه معشوق است راز آفتاب
خاک پای دوست در چشمان عاشق توتیاست
جذبه از عشق است و با او بر نتابد هیچ ک.س
هر چه تو آهن دلی او بیشتر آهن ربا

 

[فرهاد آزادی]

با غبار راه معشوق است راز آفتاب
خاک پای دوست در چشمان عاشق توتیاست
جذبه از عشق است و با او بر نتابد هیچ ک.س
هر چه تو آهن دلی او بیشتر آهن ربا

باغبان گر پنج روزی صحبت گل بایدش

بر جفای خار هجران صبر بلبل بایدش

 

[آراد]

با من رازی بود

که به کوه گفتم

با من رازی بود

که به اه گفتم

تو راهِ دراز

به اسبِ سیاه گفتم

بی‌ک.س و تنها

به سنگای راه گفتم

 

[amir mohamad]

با من رازی بود

که به کوه گفتم

با من رازی بود

که به اه گفتم

تو راهِ دراز

به اسبِ سیاه گفتم

بی‌ک.س و تنها

به سنگای راه گفتم

بر عاشقان فریضه بود جست و جوی دوست
بر روی و سر چو سیل دوان تا بجوی دوست

خود اوست جمله طالب و ما همچو سایه‌ها
ای گفت و گوی ما همگی گفت و گوی دوست

 

[آراد]

بر عاشقان فریضه بود جست و جوی دوست
بر روی و سر چو سیل دوان تا بجوی دوست

خود اوست جمله طالب و ما همچو سایه‌ها
ای گفت و گوی ما همگی گفت و گوی دوست

باد آمد!شاپرک های پریشان را گرفت
روزگار از ما تمام مهربانان را گرفت

آنچه می پنداشتم ،چیزی شبیه خاطره ست
رخنه کرد در جان و از من شوقِ سامان را گرفت

عشق هرجا رفت ،تنهایی سراغش رفته بود
آتش شک آخرش دامان ایمان را گرفت

در به در دنبال یک بیچاره می چرخید غم ؛
بر من بیچاره یک عمر نوک پیکان را گرفت

برگ هنگام وداعش شاخه را محکم گرفت
شاخه اما بی خبر دستان طوفان راگرفت

باز او آمد کنارم در خیالاتم نشست
باز ابری آسمان چشم گریان را گرفت

اشتباه یا خوب این توصیف من از زندگی است ؛
درد سنگینی که عمری جان انسان را گرفت

 

[amir mohamad]

باد آمد!شاپرک های پریشان را گرفت
روزگار از ما تمام مهربانان را گرفت

آنچه می پنداشتم ،چیزی شبیه خاطره ست
رخنه کرد در جان و از من شوقِ سامان را گرفت

عشق هرجا رفت ،تنهایی سراغش رفته بود
آتش شک آخرش دامان ایمان را گرفت

در به در دنبال یک بیچاره می چرخید غم ؛
بر من بیچاره یک عمر نوک پیکان را گرفت

برگ هنگام وداعش شاخه را محکم گرفت
شاخه اما بی خبر دستان طوفان راگرفت

باز او آمد کنارم در خیالاتم نشست
باز ابری آسمان چشم گریان را گرفت

اشتباه یا خوب این توصیف من از زندگی است ؛
درد سنگینی که عمری جان انسان را گرفت

برخیز طبیبا که دل آزرده ام امروز
بگذار مرا کز غم او مرده ام امروز

چون برگ خزان چهره من زرد شد از غم
کو آن گل سیراب که پژمرده ام امروز

 

[آراد]

برخیز طبیبا که دل آزرده ام امروز
بگذار مرا کز غم او مرده ام امروز

چون برگ خزان چهره من زرد شد از غم
کو آن گل سیراب که پژمرده ام امروز

بیگانه ماندی و نشدی آشنا تو هم
بیچاره من! اگر نشناسی مرا تو هم

دیدی بهای عشق به جز خون دل نبود
آخر شدی شهید در این کربلا تو هم

آیینه‌ای مکدّرم از دست روزگار
آهی بکش به یاد من، ای بی‌وفا تو هم

چندی است از تو غافلم ای زندگی ببخش
چنگی نمی‌زنی به دل این روزها تو هم

ای زخم کهنه‌ای که دهان باز کرده‌ای
چون دیگران بخند به غم‌های ما تو هم

تاوان عشق را دل ما هرچه بود داد
چشم‌انتظار باش در این ماجرا تو هم

 

[فرهاد آزادی]

بیگانه ماندی و نشدی آشنا تو هم
بیچاره من! اگر نشناسی مرا تو هم

دیدی بهای عشق به جز خون دل نبود
آخر شدی شهید در این کربلا تو هم

آیینه‌ای مکدّرم از دست روزگار
آهی بکش به یاد من، ای بی‌وفا تو هم

چندی است از تو غافلم ای زندگی ببخش
چنگی نمی‌زنی به دل این روزها تو هم

ای زخم کهنه‌ای که دهان باز کرده‌ای
چون دیگران بخند به غم‌های ما تو هم

تاوان عشق را دل ما هرچه بود داد
چشم‌انتظار باش در این ماجرا تو هم

به من بازگرد ای چو جان و جوانی
که تلخست بی تو مرا زندگانی

من اندر فراق تو ناچیز کردم
جمال و جوانی، دریغا جوانی

دریغا تو کز پیش رویم جدایی
دریغا تو کز پیش چشمم نهانی

 

[آراد]

به من بازگرد ای چو جان و جوانی
که تلخست بی تو مرا زندگانی

من اندر فراق تو ناچیز کردم
جمال و جوانی، دریغا جوانی

دریغا تو کز پیش رویم جدایی
دریغا تو کز پیش چشمم نهانی

به زلفی بسته‌ام دل، از مضامینم چه می‌پرسی

دو عالم معنیِ باریکْ قربانِ سرِ مویش