مشاعره مشاعره با حرف "ب"

[Tara Motlagh]

بازآمدم بازآمدم از پیش آن یار آمدم
در من نگر در من نگر بهر تو غمخوار آمدم

شاد آمدم شاد آمدم از جمله آزاد آمدم
چندین هزاران سال شد تا من به گفتار آمدم

 

[پایان]

باز می‌پرسی چه‌طور این‌گونه شاعر شد دلت

تو دلت را جای من بگذار شاعر می‌شود

 

[ill_mah]

برف بارید به این شهر،
کجایی بی من ؟

کاش سردت نَشَود دل نگرانم برگرد !

 

[پایان]

با تنی رنجور نفسی سست پا
کوله بارم پر شد از بار گناه
من بسی ارزان فروختم عمر را
عبرتی گیرید از کارم شما

 

[نیما نصر]

با دوست چنانکه اوست می‌باید داشت
خونابه درون پوست می‌باید داشت

دشمن که نمی‌توانمش دید به چشم
از بهر دل تو دوست می‌باید داشت

 

[پایان]

به کعبه رفتم و ز آنجا، هوای کوی تو کردم

جمال کعبه تماشا به یاد روی تو کردم

 

[Tara Motlagh]

براے من چیزے بگو
از باران و بابونه
مستم ڪن از بوے بهارنارنج
گره از پلڪهاے نیمه باز خود بگشا
مرا با طنین زیباے صدایت بخوان

 

[نیما نصر]

به رویم نمی آورم
که بارانُ بابونه ها
همیشه گفته اند
عشق غمگین است !

 

[Tara Motlagh]

به یک شب چه عشرت توان کرد با تو؟
تماشا کنم!؟ مِی خورم!؟ راز گویم!؟

 

[نیما نصر]

با لب او چه خوش بود گفت و شنید و ماجرا
خاصه که در گشاید و گوید خواجه اندرآ

با لب خشک گوید او قصه چشمه خضر
بر قد مرد می‌برد درزی عشق او قبا

مسـ*ـت شوند چشم‌ها از سکرات چشم او
رقص کنان درخت‌ها پیش لطافت صبا

بلبل با درخت گل گوید چیست در دلت
این دم در میان بنه نیست کسی تویی و ما

گوید تا تو با تویی هیچ مدار این طمع
جهد نمای تا بری رخت توی از این سرا

چشمه سوزن هوس تنگ بود یقین بدان
ره ندهد به ریسمان چونک ببیندش دوتا