مشاعره مشاعره با حرف "ب"

[آرامش ابدی]

بن او گوندن یارادانا آند ایچدیم
دونیا گؤزل اولسا، دؤنمه‌م یاریمدان
بنیم یاریم آل یاناقلی ملک‌دیر
تازه آچمیش سئویملی بیر چیچک‌دیر
قهر اولسون او قهر‌مان کی، دؤنک‌دیر
دونیا گؤزل اولسا، دؤنمه‌م یاریمدان
*
همانجا قسم خوردم به خدایم
که ندهم یار خود را بر جهانی
نگار من فرشته گونه سرخ است
به بستان نوگلی تازه شکفته ست
بمیرد آنکه مرد نیمه راه است
که ندهم یار خود را بر جهانی

 

[آراد]

بگذار بگذرد همه چیز آن چنان که هست
دنیا همین که بوده و دنیا همان که هست

پای سفر که پیش بیاید مسافریم
آدم هراس جاده ندارد جوان که هست

تا هرچه دور پشت مرا گرم می کند
مثل تو دست همسفری مهربان که هست

اصلا بدون مشکل، شیرین نمی شود
درراه دست کم دو سه تا امتحان که هست

گاهی برای ما خود این راه، مقصد است:
یک جاده با فراز و نشیب آن چنان که هست

حالا اگر چراغ نداریم بی خیال
فانوس شعرهای تو در دستمان که هست

خواب دو جفت بال و پر سبز دیده ام
پاهایمان شکسته، ولی آسمان که هست

 

[آرامش ابدی]

به روی جاده‌ی واژه بیا قدم بزنیم

نگو که: «خسته ام آخرچرا قدم بزنیم ؟!»

تمام هستی «من» را گرفته این دنیا

بیا که تا ته دنیا «تو» را قدم بزنیم

چرا «چرا» ؟! که چریده «چرا» چمنزارم !

برای سبز دویدن کجا قدم بزنیم ؟

کجا...کجا... همه جا! «هیچ جا و هر جایی»!

فقط بخواه و ... بیا تا «خدا» قدم بزنیم

 

[آراد]

بايد از دست غصه هاي دلم با تو پابه فرار بگذارم
تا سرم را به روي شانه عشق، عاشق و بيقرار بگذارم

سررسيد خزان عمرم را روز ديدار تو مرور كنم
برگ آن روز را ببوسم و بعد نام آن را بهار بگذارم

از شراب نگاه گيرايت مي توانم دوباره مسـ*ـت شوم
نه توان دارم از تو دور شوم نه خودم را خمار بگذارم

خونِ دل خوردم از نداشتنت توي اين قهوه خانه دق كردم
بايد اين روزها بجاي دو سيب سر قليان انار بگذارم

عشق مثل غروب دلگير است ،
با دلم هم كنار آمده ام بايد آن را كنار بگذارم

 

[آرامش ابدی]

بی جمال عالم آرای تو روزم چون شب است
با کمال عشق تو در عین نقصانم چو شمع

کوه صبرم نرم شد چون موم در دست غمت
تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمع

همچو صبحم یک نفس باقیست با دیدار تو
چهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمع

 

[آراد]

به چه مشغول کنم دیده و دل را که مدام

دل تو را می‌طلبد، دیده تو را می‌جوید

 

[Lady Atrisa]

بربام سختی تا توانست تابیدبدبختی
برتاب دردتا توانست وزید طوفان کرختی
به چه چیز زین دنیا سفاک کنم دلخوش
هرسوکه چرخم بدشانسی کرده جاخوش

 

[آراد]

به انتظار دیدنت، نشستم و نیامدی
شبی که می سرودمت به ذوق شاعرانه ام
اگر غزل سروده ام، فقط تورا نوشته ام
تویی غزل، تو قافیه، ردیفِ جاودانه ام

 

[SOLEMN]

بــــــار محبــت از همــــــه بــاری گران تر است

وان ک.س کشد که از همه ک.س ناتوان تر است

فروغی بسطامی​

 

[آراد]

‌
بی‌قیدم و از کار جهان فارغِ مطلق
ک.س با من و من هم به کسی کار ندارم...!




‌