مشاعره مشاعره با حرف " د"

[Tara Motlagh]

دوش عقلم هوس وصل تو شیدا می‌کرد
دلم آتشکده و دیده چو دریا می‌کرد

نقش رخسار تو پیرامن چشمم می‌گشت
صبر و هوش من دلسوخته یغما می‌کرد

 

[~swampflower~]

دست برداشته تاوقت سحر خاطر من
ازخدا وصل تو تمنا می کرد

 

[نیما نصر]

دلبر تو دایماً بر در دل حاضر است

رو در دل برگشای حاضر و بیدار باش

دیده ی جان روی او تا بنبیند عیان

در طلب روی او روی به دیوار باش

 

[Tara Motlagh]

درد من عشق‌ست و درمانش بغیر از صبر نیست
چون کنم؟ کز درد مشکل‌تر بود درمان من

 

[نیما نصر]

دیده بر راه نهادم همه روز
تا درآیی تو به اعزاز امشب

کارم انجام نگیرد که چو دوش
سرکشی می‌کنی آغاز امشب

گرچه کار تو همه پرده‌دری است
پرده زین کار مکن باز امشب

همچو پروانه به پای افتادم
سر ازین بیش میفراز امشب

مرغ دل در قفس سی*ن*ه ز شوق
می‌کند قصد به پرواز امشب

دانه از مرغ دلم باز مگیر
که شد از بانگ تو دمساز امشب

دل عطار نگر شیشه صفت
سنگ بر شیشه مینداز امشب

 

[Tara Motlagh]

دوستان، عاشقم و عاشق زارم، چه کنم؟
چاره صبرست، ولی صبر ندارم، چه کنم؟

دردمندان همه از صبر قراری گیرند
چون من از درد تو بی صبر و قرارم چه کنم؟

 

[نیما نصر]

در پرده پندار چو بازی و خیال اسـت
جز عشق تو هر چیز کـه در هردو جهان اسـت

 

[~swampflower~]

دردمندان را دوایی نیست درمیخانه ها
ساده دل آنکس که پیمان بست با پیمانه ها

 

[نیما نصر]

دلمٖ دردی کـه دارد با کـه گوید
گنه خود کرد تاوان از کـه جوید

 

[~swampflower~]

دریغا نیست همدردی موافق
که بر بخت بدم خوش خوش بموید