مشاعره مشاعره با حرف " د"

[Tara Motlagh]

دیر آمدی ... دُرُست!
پرستارِ پروانه و ارغوان بوده‌ای، دُرُست!
مراقب خواناترین ترانه از هق‌هقِ گریه بوده‌ای، دُرُست!
رازدارِ آوازِ اهل باران بوده‌ای، دُرُست!
خواهرِ غمگین‌ترین خاطراتِ دریا بوده‌ای، دُرُست!
اما از من و این اندوهِ پُرسینه بی‌خبر، چرا؟

 

[نیما نصر]

دل هر که صید کردی نکشد سر از کمندت
نه دگر امید دارد که رها شود ز بندت

به خدا که پرده از روی چو آتشت برافکن
که به اتفاق بینی دل عالمی سپندت

 

[vian]

در خیالات خودم در زیر بارانی کہ نیست، میرسم با طُ بہ خانہ، از خیابانی کہ نیست ..

 

[ill_mah]

در تٖماشای تو قانع نشوم من به دو چشم

همه چشمان جهان گو به سـرم بشتابند

 

[Tara Motlagh]

دل من دیر زمانی است که می پندارد
« دوستی » نیز گُلی است؛
مثل نیلوفر و ناز
ساقه‌ تُردِ ظریفی دارد.
بی‌گمان سنگدل است آنکه روا می‌دارد
جان این ساقه نازک را
دانسته بیازارد

 

[نیما نصر]

دوستان گو نصیحتم مکنید
که مرا دیده بر ارادت اوست

جنگجویان به زور پنجه و کتف
دشمنان را کشند و خوبان دوست

 

[ill_mah]

دل بریدم تا نبینم دوست با من دشمن است
دل بریدن گاه تنها راه عاشق ماندن است

خود به چاه انداختم خود را مگر باور کنی
آنچه باقیمانده از یوسف همین پیراهن است

گریه‌ها کردم ز شوق آن شب که سوزاندی مرا
سرنوشت شمع جانسوز است اما روشن است

هر کسی از عشق با خود یادگاری می‌برد
آنچه من بردم تنی بی‌روح و روحی بی‌تن است

من غمم! جای مرا با شادمانی پر مکن
هر کجا چشمی بگردانی نشانی از من است

 

[نیما نصر]

دریغ است روی از کسی تافتن
که دیگر نشاید چنو یافتن

چرا سر کشی زان که گر سر کشد
به حرف وجودت قلم در کشد؟

 

[ill_mah]

 ‌ ‍ ‌‌‌‌ ‌‌‌‌ ‌ ‌‌‌‌ ‌ ‍ ‌‌‌‌

در جـ.ـان من، طنين
صداے بنان تويى
زيباترين الهہ ے
ناز جهان، تويى....

هر چند آسمان خدا
پر ستارہ است،
اما عروس هر شبِ
هفت آسمان، تويى....

 

[Tara Motlagh]

دو قدم مانده که پاییز به یغما برود
این همه رنگ قشنگ از کف دنیا برود

هرکه معشوقه برانگیخت گوارایش باد
دل تنها به چه شوقی پی یلدا برود