مشاعره مشاعره با حرف "ز"

[Tara Motlagh]

زاهدا من که خراباتی و مستم به تو چه
ساغر و باده بود بر سر و دستم به تو چه

تو اگر گوشه محراب نشستی صنمی گفت چرا
من اگر گوشه می‌خانه نشستم به تو چه

 

[ام کا اچ p.r]

زمانه وار اگر می‌پسندیم کر و لال
به سنگفرش تو این خون تازه باد حلال

 

[نیما نصر]

زهی سعادت من که‌م تو آمدی به سلام
خوش آمدی و علیک السلام و الاکرام

قیام خواستمت کرد عقل می‌گوید
مکن که شرط ادب نیست پیش سرو قیام

 

[پایان]

ز خاک کوی تو هر خار سوسنی است مرا
به زیر زلف تو هر موی مسکنی است مرا
برای آنکه ز غیر تو چشم بردوزم
به جای هر مژه بر چشم سوزنی است مرا
ز بسکه بر سر کوی تو اشک ریخته‌ام
ز لعل در بر هر سنگ دامنی است مرا
فلک موافقت من کبود درپوشید
چو دید کز تو بهر لحظه شیونی است مرا
از آن زمان که ز تو لاف دوستی زده‌ام
بهر کجا که رفیقی است دشمنی است مرا
هر آنکه آب من از دیده زیر کاه تو دید
یقین شناخت که بر باد خرمنی است مرا
به دام عشق تو درمانده‌ام چو خاقانی
اگر نه بام فلک خوش نشیمنی است مرا

خاقانی

 

[پایان]

زین سان که رقص می‌کنم ازشادی خیال
در نعمت وصال گر افتم چه ها کنم

 

[ill_mah]

زود مستم می کند چشمت! برایم خوب نیست
دیدن تو کمتر از نوشیدن نوشیدنی نیست

تا نگاهم می کنی سرگیجه می گیرد مرا
پیش چشمانت شراب کهنه هم مرغوب نیست

توی آغوشت عجب آرامشی خوابیده است
من در آغوشت که می گیرم... دلم آشوب نیست

می پلنگی... حال صیدت را دگرگون می کنی
توی چنگت هیچ آهو بره ای محجوب نیست

چنگ و دندانی بزن بر نرمگاه گردنم
لج نکن صیاد! امشب حالم اصلن خوب نیست

 

[پایان]

زندگی کوچه سبزیست میان دل و دشت که در آن عشق است و گذشت
زندگی مزرعه خوبیهاست زندگی راه رسیدن به خداست

 

[ام کا اچ p.r]

ز مستی تا دل آرامم برفته ست
همه رونق ز ایّامم برفته ست

 

[نیما نصر]

ز درد و داغ چه پرواست دردپرور را؟
که آب زندگی آتش بود سمندر را

می شبانه به کیفیت صبوحی نیست
چه نسبت است به عنبر، بهار عنبر را؟

 

[پایان]

زلفت هزار دل به یکی تار مو ببست
راه هزار چاره‌گر از چار سو ببست